Paul Pogba

Pogba werd als zoon van Guineese ouders geboren in het Franse Lagny-sur-Marne. Hij heeft twee oudere broers die ook actief werden in het betaald voetbal; de tweeling Mathias en Florentin. Pogba begon met voetballen bij US Roissy-en-Brie, dicht bij zijn geboortedorp. Na zeven seizoenen maakte hij de overstap naar US Torcy, waar hij aanvoerder was bij het elftal voor spelers onder 13 jaar. Na één seizoen verliet hij Torcy voor profclub AC Le Havre. In zijn tijd bij Le Havre werd Pogba Frans jeugdinternational. Door zijn nationale en internationale prestaties kwam hij in de belangstelling te staan van Arsenal FC en Juventus FC.

Op 31 juli 2009 maakte Pogba bekend dat hij Le Havre zou verlaten voor Manchester United. Hierdoor was Le Havre misnoegd, aangezien zij Pogba wilden houden aan zijn contract. Na tussenkomst van de FIFA kwamen beide clubs alsnog tot een akkoord, waardoor Pogba de overstap maakte naar Engeland. Op 19 februari 2011 werd hij samen met drie andere jeugdspelers door Sir Alex Ferguson bij de selectie gehaald voor het FA Cup-duel tegen Crawley Town. Op 20 september 2011 zat hij opnieuw bij de selectie, ditmaal voor het treffen in de League Cup tegen Leeds United. Hij mocht aan de rust invallen voor Ryan Giggs. Manchester United won met 3–0 van Leeds United na doelpunten van Michael Owen (tweemaal) en Giggs.[3] Op 25 oktober 2011 kreeg Pogba opnieuw een invalbeurt in de bekercompetitie, ditmaal tegen Aldershot Town. Pogba verving na een uur spelen Tom Cleverley. United won met 3–0 na doelpunten van Dimitar Berbatov, Owen en Antonio Valencia.[4] Op 31 januari 2012 speelde Pogba zijn eerste wedstrijd in de Premier League op Old Trafford tegen Stoke City. Hij viel na 73 minuten in voor Javier Hernández. Manchester United won het duel met 2–0 na twee benutte strafschoppen, binnengeschoten door Hernández en Berbatov.[5] Op 15 maart 2012 maakte Pogba zijn Europees debuut in de UEFA Europa League als invaller voor Michael Carrick in de uitwedstrijd tegen Athletic Bilbao. Hij kwam uiteindelijk tot zeven gespeelde wedstrijden in het eerste elftal van Manchester United, waarvan drie in de Premier League en drie in de League Cup. Het competitieduel op 18 maart 2012 tegen Wolverhampton Wanderers (0–5 winst) was zijn laatste optreden in Engeland.[6]

Paul Pogba bij Juventus op 2014.

Op 23 juli 2012 bevestigde Alex Ferguson het vertrek van Pogba, nadat hij weigerde zijn contract te verlengen. Op 27 juni 2012 bevestigde Juventus op haar website dat Pogba een medische keuring onderging in Italië. Op 3 augustus 2012 zette hij zijn handtekening onder een vierjarig contract bij Juventus. Op 22 september 2012 maakte Pogba voor Juventus zijn debuut in de Serie A tegen Chievo Verona. De centrale middenvelder speelde de volledige wedstrijd, die gewonnen werd met 2–0 na twee doelpunten van Fabio Quagliarella.[7] Op 20 oktober 2012 maakte hij zijn eerste doelpunt in het shirt van Juventus in de thuiswedstrijd tegen SSC Napoli. In de seizoenen 2012/13, 2013/14 en 2014/15 won Pogba met Juventus de landstitel. In december 2013 werd hij uitgeroepen tot Golden Boy, de prijs die wordt uitgereikt aan de beste jonge voetballer in Europa. Op 28 oktober 2014 werd Pogba samen met 22 andere spelers genomineerd voor de Ballon d'Or. Met 21 jaar was hij de jongste speler op de lijst.[8] In 2014 won Pogba ook de Trofeo Bravo, de onderscheiding voor Europees voetballer van het jaar onder 21; hij volgde de Spanjaard Isco op, die in 2013 de prijs won.[9] Na in maart en april 2015 enkele wedstrijden gemist te hebben door een hamstringblessure speelde Pogba op 20 mei de finale van de Coppa Italia 2014/15, die na verlenging met 2–1 van SS Lazio werd gewonnen.[10]

Paul Pogba bij Manchester United op 2017.

Twee weken later verloor Pogba met Juventus de finale van de UEFA Champions League met 1–3 van FC Barcelona. In het seizoen 2014/15 speelde Pogba in alle competities tezamen 41 wedstrijden; daarin maakte hij tien doelpunten en leverde hij elf assists.[11]

Pogba tekende in augustus 2016 een contract tot medio 2021 bij Manchester United. Dat betaalde circa €105.000.000,- voor hem aan Juventus. De Italiaanse club kreeg daarbij tot €5.000.000,- extra aan eventuele bonussen in het vooruitzicht.[12] Daarmee was Pogba op dat moment de duurste voetballer aller tijden, ruim €4.000.000 duurder dan de vorige recordhouder Gareth Bale in 2013. Hij won in zijn eerste seizoen bij Manchester zowel de League Cup als de UEFA Europa League. Hij maakte het eerste doelpunt in de met 0–2 gewonnen finale van het laatstgenoemde toernooi, tegen Ajax.

Op 6 juni 2014 werd bekend dat Pogba onderdeel zou uitmaken van de Franse selectie op het wereldkampioenschap voetbal 2014 in Brazilië. Op 15 juni 2014 startte hij in het basiselftal in de eerste groepswedstrijd tegen Honduras (0–3 winst). Aan het einde van de eerste helft beging Wilson Palacios een overtreding op Pogba, waarna hij een rode kaart kreeg (tweede gele kaart) en de Braziliaanse arbiter Sandro Ricci Frankrijk een strafschop toekende, die Karim Benzema benutte. In de 72ste minuut bepaalde Benzema op aangeven van Pogba de eindstand op 3–0.[16] Hij speelde in alle vijf wedstrijden van Frankrijk op het toernooi. In de achtste finale tegen Nigeria (0–2 winst) maakte Pogba na 79 minuten het openingsdoelpunt, waarna Joseph Yobo met een eigen doelpunt in de tweede minuut van de blessuretijd beslissend was. De FIFA riep Pogba na afloop van het duel uit tot man van de wedstrijd.[17] Hij speelde mee in de kwartfinale tegen latere kampioen Duitsland op 4 juli 2014, die met 0–1 werd verloren. Na afloop van het toernooi werd Pogba uitgeroepen tot beste jonge speler van het toernooi, met Memphis Depay (Nederland) en Raphaël Varane (Frankrijk) op de tweede en derde plaats.[18]

Na het wereldkampioenschap voetbal 2014 speelde Pogba met het Frans elftal twee jaar vriendschappelijke interlands. Bondscoach Didier Deschamps nam hem op 12 mei 2016 op in de Franse selectie voor het EK 2016, in eigen land.[19] Hierop bereikten zijn ploeggenoten en hij de finale, die ze met 0–1 verloren van Portugal.

In 2018 werd Pogba wereldkampioen met zijn land. Hij scoorde in de openingswedstrijd en in de finale.

Interlands van Paul Pogba voor  Frankrijk
№	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Competitie	Goals
Als speler bij Juventus
1.	22 maart 2013	Frankrijk – Georgië	3 – 1	Kwalificatie WK 2014
2.	26 maart 2013	Frankrijk – Spanje	0 – 1	Kwalificatie WK 2014
3.	10 september 2013	Wit-Rusland – Frankrijk	2 – 4	Kwalificatie WK 2014	73'
4.	11 oktober 2013	Frankrijk – Australië	6 – 0	Vriendschappelijk
5.	15 oktober 2013	Frankrijk – Finland	3 – 0	Kwalificatie WK 2014
6.	15 november 2013	Oekraïne – Frankrijk	2 – 0	Kwalificatie WK 2014
7.	19 november 2013	Frankrijk – Oekraïne	3 – 0	Kwalificatie WK 2014
8.	5 maart 2014	Frankrijk – Nederland	2 – 0	Vriendschappelijk
9.	27 mei 2014	Frankrijk – Noorwegen	4 – 0	Vriendschappelijk	15'
10.	1 juni 2014	Frankrijk – Paraguay	1 – 1	Vriendschappelijk
11.	8 juni 2014	Frankrijk – Jamaica	8 – 0	Vriendschappelijk
12.	15 juni 2014	Honduras – Frankrijk	0 – 3	WK 2014
13.	20 juni 2014	Frankrijk – Zwitserland	5 – 2	WK 2014
14.	25 juni 2014	Ecuador – Frankrijk	0 – 0	WK 2014
15.	30 juni 2014	Nigeria – Frankrijk	0 – 2	WK 2014	79'
16.	4 juli 2014	Frankrijk – Duitsland	0 – 1	WK 2014
17.	4 september 2014	Frankrijk – Spanje	1 – 0	Vriendschappelijk
18.	7 september 2014	Servië – Frankrijk	1 – 1	Vriendschappelijk	14'
19.	11 oktober 2014	Frankrijk – Portugal	2 – 1	Vriendschappelijk	69'
20.	14 oktober 2014	Armenië – Frankrijk	0 – 3	Vriendschappelijk
21.	14 november 2014	Frankrijk – Albanië	1 – 1	Vriendschappelijk
22.	18 november 2014	Frankrijk – Zweden	1 – 0	Vriendschappelijk
23.	13 juni 2015	Albanië – Frankrijk	1 – 0	Vriendschappelijk
24.	4 september 2015	Portugal – Frankrijk	0 – 1	Vriendschappelijk
25.	7 september 2015	Frankrijk – Servië	2 – 1	Vriendschappelijk
26.	13 november 2015	Frankrijk – Duitsland	2 – 0	Vriendschappelijk
27.	17 november 2015	Engeland – Frankrijk	2 – 0	Vriendschappelijk
28.	25 maart 2016	Nederland – Frankrijk	2 – 3	Vriendschappelijk
29.	29 maart 2016	Frankrijk – Rusland	4 – 2	Vriendschappelijk
30.	30 mei 2016	Frankrijk – Kameroen	3 – 2	Vriendschappelijk
31.	4 juni 2016	Frankrijk – Schotland	3 – 0	Vriendschappelijk
32.	10 juni 2016	Frankrijk – Roemenië	2 – 1	EK 2016
33.	15 juni 2016	Frankrijk – Albanië	2 – 0	EK 2016
34.	19 juni 2016	Zwitserland – Frankrijk	0 – 0	EK 2016
35.	26 juni 2016	Frankrijk – Ierland	2 – 1	EK 2016
36.	3 juli 2016	Frankrijk – IJsland	5 – 2	EK 2016	20'
37.	7 juli 2016	Duitsland – Frankrijk	0 – 2	EK 2016
38.	11 juli 2016	Portugal – Frankrijk	1 – 0 (n.v.)	EK 2016

Bijgewerkt op 11 juli 2016.[20]