Phil Jones (voetballer, 1992)

Jones stroomde in 2009 door vanuit de jeugdopleiding naar het eerste elftal van Blackburn Rovers, nadat hij zich in 2002 had aangesloten bij de club. In september 2009 tekende hij een contract voor twee seizoenen.[1] Jones maakte zijn debuut in het betaald voetbal op 22 september in de derde ronde van de Football League Cup 2009/10 tegen Nottingham Forest (1–0 winst). Jones, de enige Engelsman in het elftal, speelde de volledige wedstrijd. De Zuid-Afrikaan Benedict McCarthy maakte na 37 minuten het enige doelpunt.[2] Jones zat gedurende de eerste seizoenshelft van de Premier League 2009/10 uitsluitend op de reservebank of speelde bij het tweede elftal, het elftal onder 21 in de Premier Reserve League. In februari 2010 tekende hij, zonder zijn competitiedebuut gemaakt te hebben, een verbeterd contract bij Blackburn voor vijf seizoenen. Daarbij werd ook een afkoopsom bepaald van zestien miljoen pond.[3] Jones maakte zijn debuut in de Premier League op 21 maart 2010 in de thuiswedstrijd tegen latere kampioen Chelsea FC, een maand na zijn achttiende verjaardag. Het duel eindigde in een 1–1 gelijkspel.[4] Ook in de zes daaropvolgende competitiewedstrijden stond Jones in het basiselftal en speelde hij de volledige negentig minuten. In de laatste twee speelrondes van de Premier League 2009/10, met overwinningen op Arsenal FC (2–1) en Aston Villa, fungeerde hij als invaller, voor respectievelijk David Dunn en Gaël Givet. In zijn eerste seizoen in het betaald voetbal speelde Jones in totaal twaalf wedstrijden.[5]

In tegenstelling tot in het seizoen 2009/10 speelde Jones in de eerste helft van het volgende seizoen voornamelijk als defensieve middenvelder, daar waar hij begin 2010 als centrale verdediger werd gepositioneerd. In het seizoen 2010/11 speelde Jones zestien van de eerste zeventien competitiewedstrijden volledig. Op 18 december 2010 scheurde hij zijn kruisband in de thuiswedstrijd tegen West Ham United – de blessure dreigde Jones de rest van het seizoen van spelen te weerhouden, maar na elf gemiste wedstrijden keerde hij eind maart 2011 terug op het veld. Hij speelde vervolgens de rest van het seizoen weer als vaste waarde in het basiselftal.[6]

De prestaties van Jones in het seizoen 2010/11 leverden hem interesse op van meerdere clubs – onder andere de Engelse topclubs Liverpool, Chelsea, Tottenham Hotspur en Arsenal waren geïnteresseerd in een transfer. Liverpool had de beste papieren om Jones vast te leggen, maar Blackburn Rovers ging op 13 juni 2011 akkoord met Manchester United, dat de 16 miljoen pond uit het contract aanhield als transferbedrag.[3] Jones tekende een contract voor vijf seizoenen.[7] Net als doelman David de Gea maakte hij zijn debuut voor United op 23 juli 2011 in een oefenwedstrijd in de Verenigde Staten tegen Chicago Fire (1–3 winst).[8] Jones maakte zijn competitieve debuut voor United op 7 augustus in de derby om het FA Community Shield tegen Manchester City. Bij een 2–0 ruststand verving hij Rio Ferdinand; United boog vervolgens in de tweede helft de achterstand om in een 2–3 overwinning. Jones' ploeggenoten Chris Smalling en Nani maakten de drie doelpunten.[9] In de Premier League speelde Jones op 14 augustus 2011 tijdens de eerste speelronde van het seizoen tegen West Bromwich Albion zijn eerste wedstrijd voor United (1–2 winst), als vervanger van de geblesseerde Ferdinand in de 75ste minuut. Jones maakte gedurende het seizoen 2011/12 deel uit van het basiselftal, met 25 basisplaatsen in 29 gespeelde competitiewedstrijden. Op 3 december 2011 maakte hij zijn eerste doelpunt in het betaald voetbal: in de uitwedstrijd tegen Aston Villa was hij de maker van het enige doelpunt van het duel (0–1 winst).[10] Vier dagen later was hij trefzeker in het laatste groepsduel in de UEFA Champions League 2011/12 – FC Basel won echter met 2–1, waardoor United was uitgeschakeld. Op Europees niveau (Champions en Europa League) speelde Jones in zijn eerste seizoen in Manchester negen wedstrijden (één doelpunt, één assist). Hij miste gedurende het volgende seizoen veel wedstrijden door diverse blessures en kwam tot speeltijd in 24 wedstrijden in alle competities tezamen. United won in mei 2013 het landskampioenschap, na de Community Shield de tweede prijs voor Jones.[11]

Jones kampte ook in het seizoen 2013/14 meermaals met blessureleed – zo miste hij in december en januari enkele wedstrijden door een knieblessure en in februari moest hij herstellen van een hersenschudding – en speelde in totaal 39 wedstrijden, waarin hij driemaal trefzeker was en tweemaal een assist leverde. Een van die doelpunten maakte Jones in de laatste groepswedstrijd van de UEFA Champions League tegen Sjachtar Donetsk: in de wedstrijd op 10 december was hij de maker van het enige doelpunt.[12] Jones miste in het seizoen 2014/15 onder nieuwe trainer Louis van Gaal 16 van de 38 competitiewedstrijden door wederom verschillende blessures. Na afloop van het seizoen, op 29 juni 2015, tekende hij een nieuw contract bij Manchester United tot juni 2019 (seizoen 2018/19) met een optie tot een extra seizoen.[13]

Jones stond op zaterdag 19 mei 2018 met Manchester United in de finale van de strijd om de FA Cup, in Wembley Stadium. Tegenstander was Chelsea. De verdediger veroorzaakte na 22 minuten een strafschop door Eden Hazard te vloeren. De Belgische aanvaller nam vervolgens vanaf de stip de enige treffer van de wedstrijd voor zijn rekening.[14]