Hugo Lloris

Nadat hij op tienjarige leeftijd van een amateurclub uit Nice naar OGC Nice gehaald werd, doorliep hij de gehele jeugdopleiding en kwam in in het seizoen 2004/2005 voor het eerst bij de eerste selectie. Eerst zat hij voornamelijk als wisseldoelman achter de ervaren Damien Grégorini op de bank. Op 26 oktober 2005 maakte hij in een wedstrijd tegen Châteauroux zijn debuut in het betaald voetbal. Hoewel hij maar weinig speeltijd kreeg, had hij toch met enkele wedstrijden een aandeel in het bereiken van de Coupe de la Ligue-finale, die verloren ging ten koste van AS Nancy-Lorraine.

In de voorbereidingen op het seizoen 2006/2007 wist de jonge Lloris de trainer Frédéric Antonetti te overtuigen en zo op twintigjarige leeftijd de concurrentiestrijd te winnen van de voormalige Frans international Lionel Letizi en de ervaren Grégorini. Het gehele seizoen stond Lloris onder de lat.

Het seizoen 2007/08 werd voor Lloris een succesvol seizoen. Hoewel Nice op een achtste plaats eindigde, werd de doelman door de pers geroemd om zijn vaardigheden. Vlak na het einde van het seizoen werd hij door zijn collega's tot beste doelman in de Franse competitie gekozen. Lloris wist zich hierdoor in de kijker te spelen van enkele clubs, waaronder AC Milan, Tottenham Hotspur en Olympique Lyonnais. Lloris tekende uiteindelijk een contract van vijf jaar bij de Franse landskampioen uit Lyon, waar hij vanaf het seizoen 2008/2009 Grégory Coupet zou vervangen.

In de seizoenen 2008/2009 en 2009/2010 won Lloris met Lyon weliswaar geen enkele prijs, maar persoonlijk won hij die wel: hij werd in beide seizoenen door de UNFP gekozen tot beste doelman van de Ligue 1. Dat lukte hem in het seizoen 2010/2011, waarin Lyon opnieuw geen prijs won, weliswaar niet nog een keer, maar volgens 58% van de Lyon-supporters was Lloris wel degelijk de beste speler van de club dat seizoen. Lloris oogstte in zijn eerste drie seizoenen ook internationaal lof. Met reddingen in het Santiago Bernabeú van Real Madrid in 2010 en thuis en uit tegen Girondins de Bordeaux leidde Lloris zijn ploeg naar de halve finale van de Champions League in het seizoen 2009/2010. Zover was Olympique Lyonnais niet eerder in dat toernooi gekomen. Een jaar eerder maakte Lloris nog een dieptepunt mee bij de Lyonnais. De historische competitiewedstrijd tegen Olympique de Marseille werd weliswaar niet verloren, maar Lloris kreeg vijf doelpunten over zich heen, wat hem in geen enkele andere wedstrijd bij de Lyonnais overkwam. Lloris blunderde bij twee doelpunten in de in een historische 5–5 geëindigde wedstrijd.

In zijn eerste seizoen in Engelse loondienst incasseerde hij 29 tegendoelpunten in 27 competitiewedstrijden. In het begin van het seizoen zat hij geregeld op de bank ten voordele van de vijftien jaar oudere Brad Friedel, maar in oktober 2012 speelde Lloris Friedel definitief uit de basiself. In het seizoen 2013/14 speelde hij in 37 van de 38 competitiewedstrijden.[3]

Met Frankrijk –19 wist Lloris in 2005 het Europees kampioenschap –19 te winnen. In de finale werd Engeland verslagen met 3–1. In dit team speelde hij onder meer met Abou Diaby, Yoann Gourcuff en Younès Kaboul.

Na succesvol te zijn geweest met Frankrijk –19 stroomde Lloris door naar Jong Frankrijk. Hij maakte deel uit van de selectie die in 2005 en 2006 het Toulon Espoirs-toernooi wist te winnen.

Lloris werd in 2008 voor het eerst opgeroepen door bondscoach Raymond Domenech. De 21-jarige doelman zou uiteindelijk twee oefenwedstrijden spelen met Frankrijk A' tegen Congo en Mali, maar werd uiteindelijk niet opgenomen in de definitieve selectie voor het Europees kampioenschap voetbal 2008. Op het wereldkampioenschap voetbal 2010 was Lloris wel aanwezig; hij speelde in de drie groepswedstrijden mee, maar ging met zijn elftal na de groepsfase naar huis met één punt op zak. Hij nam met Les Bleus eveneens deel aan het Europees kampioenschap voetbal in Polen en Oekraïne, waar de ploeg van bondscoach Laurent Blanc in de kwartfinale werd uitgeschakeld door titelverdediger Spanje. Het duel werd met 2–0 verloren.

Op 13 mei werd door de Franse voetbalbond bekendgemaakt dat Lloris deel uitmaakte van de selectie voor het wereldkampioenschap voetbal 2014 in Brazilië. De andere geselecteerde doelmannen waren Mickaël Landreau (SC Bastia) en Steve Mandanda (Olympique Marseille).[4] Hij speelde mee in alle wedstrijden van Frankrijk, dat in de kwartfinale door latere kampioen Duitsland werd uitgeschakeld.[5] Bondscoach Didier Deschamps nam Lloris op 12 mei 2016 op in de Franse selectie voor het EK 2016, in eigen land.[6] Hierop bereikten zijn ploeggenoten en hij de finale, die ze met 0–1 verloren van Portugal. Hij was de speler met de meeste interlands in de selectie.[6]

In 2018 werd Frankrijk onder zijn leiding wereldkampioen in Rusland