Raphaël Varane

Varane werd geboren in Rijsel. Op zevenjarige leeftijd begon hij met voetballen bij het plaatselijke AS Hellemmes. In juli 2002 trok hij naar RC Lens, ondanks de interesse van Lille OSC. Bij Lens speelde hij in de jeugd samen met onder meer Thorgan Hazard en Geoffrey Kondogbia. In 2010 tekende hij zijn eerste profcontract. In oktober 2010 werd hij door toenmalig coach Jean-Guy Wallemme bij het eerste elftal gehaald. Na slechts enkele malen meegetraind te hebben met het eerste elftal mocht hij op 6 november 2010 in de basiself starten tegen Montpellier. Hij verving de geblesseerde Tunesische international Alaeddine Yahia met verve. RC Lens won de wedstrijd met 2-0 en slaagde er pas voor de derde maal in dat seizoen om de nul op het bord te houden. Na de wedstrijd werd hij toegejuicht door zijn medespelers en coach voor zijn overtuigende prestatie. In januari 2011 werd hij gelinkt aan diverse grotere clubs. Enkele weken later tekende hij een contractverlenging tot 2015. Op 8 mei 2011 scoorde hij zijn eerste profdoelpunt in de competitiewedstrijd tegen SM Caen. Eén week later scoorde hij opnieuw, ditmaal uit in het Stade Louis II bij AS Monaco. Ondanks het puntje dat Lens sprokkelde in Monaco, betekende dit de degradatie voor de club uit de Ligue 1. Zes dagen later was Varane aanvoerder in de thuiswedstrijd tegen AC Arles-Avgnon.

Varane in actie met Real Madrid in de Champions League.

Op 22 juni 2011 verklaarde Lens-voorzitter Gervais Martel dat Varane de club zou verlaten voor Real Madrid. Vijf dagen later werd de transfer officieel bevestigd nadat hij slaagde in de medische keuring. Hij zette zijn handtekening onder een zesjarige verbintenis voor de Madrileense club, die om en bij de 10 miljoen euro betaalde voor zijn diensten.[2][3] Hij kreeg het rugnummer 19 toebedeeld en maakte zijn officieus debuut in de voorbereiding op het nieuwe seizoen tegen het Amerikaanse Los Angeles Galaxy.[4] Vier dagen later startte hij in de basiself tegen het Mexicaanse Chivas Guadalajara. Tijdens de eerste officiële wedstrijd voor Real Madrid dat seizoen, op 14 augustus 2011, zat hij op de bank. Dit betrof de heenwedstrijd voor de Supercopa tegen FC Barcelona.

Op 21 september 2011 maakte hij zijn officiële debuut in de competitiewedstrijd tegen Racing Santander. Hij vormde de volledige wedstrijd centraal achterin een duo met Ricardo Carvalho. De wedstrijd eindigde op 0-0. Drie dagen later scoorde hij tegen Rayo Vallecano na een corner van Mesut Özil met een hakje zijn eerste doelpunt voor Real Madrid, dat met 6-2 won. Op 2 september 2011 debuteerde hij in de Champions League tegen AFC Ajax. In zijn debuutseizoen speelde hij in totaal negen competitieduels voor De Koninklijke.

Voor aanvang van het seizoen 2012/13, kreeg hij het shirtnummer 2 toebedeeld. Nadat hij in de eerste vier wedstrijden van het seizoen op de bank bleef, maakte hij zijn seizoensdebuut op 18 september 2012 in het Champions League-duel tegen Manchester City. Hij speelde de volledige wedstrijd, die Real won met 3-2. Op 30 januari 2013 maakte hij in de Copa del Rey El Clásico tussen Madrid en FC Barcelona de gelijkmaker. Daarnaast haalde hij een bal van de doellijn. Dankzij zijn treffer hield Real Madrid Barça op 1–1. In de terugwedstrijd scoorde hij opnieuw. Real won de terugwedstrijd met 1–3 in Camp Nou. In de seizoenen 2012/13 en 2013/14 speelde hij veertien en vijftien competitieduels. De rest van de wedstrijden bracht hij door op de reservebank. In mei 2014 speelde hij 120 minuten mee in de finale van de Champions League tegen stadsrivaal Atlético Madrid. Varane kreeg de voorkeur op de meer ervaren Pepe. Real Madrid won de CL-finale met 4-1, waardoor het La Décima mocht vieren. Het was namelijk de tiende maal in de geschiedenis van Real Madrid dat zij de beker met de grote oren wonnen.

Op 18 september 2014 zette Varane zijn handtekening onder een nieuw zesjarig contract, waardoor hij tot 30 juni 2020 verbonden blijft aan De Koninklijke.[1]

Varene kwam als Frans jeugdvoetballer uit voor onder meer Frankrijk –18, Frankrijk –20 en Frankrijk –21. Voordat Varane uitkwam voor Frankrijk –18 was hij al is opgeroepen geweest voor Frankrijk –17, tot een debuut voor dat jeugdelftal kwam het echter nooit. Varane maakte zijn debuut namens Frankrijk –18 op 24 augustus 2010 in een vriendschappelijk wedstrijd tegen Denemarken. Tijdens zijn debuut scoorde hij de 2–0, wat later de eindstand bleek. Na zijn debuut speelde hij nog één wedstrijd voor Frankrijk –18, doordat hij steeds vaker mocht spelen bij RC Lens, waardoor hij uiteindelijk het toernooi Tournoi de Limoges miste in Israël. Op 3 februari 2011 werd hij opgeroepen voor Frankrijk –21, voor een vriendschappelijk wedstrijd tegen Slowakije –21, door coach Erick Mombaerts. Varane omschreef de oproep als "een grote verrassing". Hij debuteerde vervolgens ook tegen Slowakije in een door Frankrijk met 3–1 gewonnen wedstrijd. Op 15 november datzelfde jaar wist hij voor het eerst te scoren namens Frankrijk –21 in de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Slowakije –21. Hij scoorde de 2-0 waardoor Frankrijk zes punten los kwam te staan in de poule.[5]

Varane in het shirt van Frankrijk in 2014.

Varane maakte zijn debuut in het Frans voetbalelftal op 22 maart 2013 in een wedstrijd in het kwalificatietoernooi voor het wereldkampioenschap voetbal 2014, tegen Georgië (3–1). Hij speelde de volledige wedstrijd.[6] Bondscoach Didier Deschamps nam hem in mei 2014 op in de selectie voor het wereldkampioenschap in Brazilië.[7] In zijn zevende interland op 15 juni 2014 maakte Varane zijn WK-debuut in de eerste wedstrijd (3–0) van de Fransen tegen Honduras zag hij medespeler Karim Benzema driemaal scoren.[8] Ook tegen Zwitserland, Nigeria en Duitsland speelde hij de volledige wedstrijd. Enkel in de derde groepswedstrijd tegen Ecuador, toen Frankrijk al zeker was van de volgende ronde, mocht hij pas na een uur invallen. Op 18 november 2014 mocht hij voor het eerst de aanvoerdersband dragen in een oefeninterland tegen Zweden. Na 84 minuten maakte hij met een kopbal het enige doelpunt van de wedstrijd in het Stade Vélodrome in Marseille.[9][10] Op 12 mei 2016 werd Varane opgenomen in de selectie voor het Europees kampioenschap in eigen land,[11] maar op 24 mei moest hij geblesseerd afhaken en werd hij zo vervangen door Adil Rami.[12]

Interlands van Raphaël Varane voor  Frankrijk
№	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Competitie	Goals
Als speler bij Real Madrid
1.	22 maart 2013	Frankrijk – Georgië	3 – 1	Kwalificatie WK 2014
2.	26 maart 2013	Frankrijk – Spanje	0 – 1	Kwalificatie WK 2014
3.	11 oktober 2013	Frankrijk – Australië	6 – 0	Vriendschappelijk
4.	19 november 2013	Frankrijk – Oekraïne	3 – 0	Kwalificatie WK 2014
5.	5 maart 2014	Frankrijk – Nederland	2 – 0	Vriendschappelijk
6.	8 juni 2014	Frankrijk – Jamaica	8 – 0	Vriendschappelijk
7.	15 juni 2014	Honduras – Frankrijk	0 – 3	WK 2014 groepsfase
8.	20 juni 2014	Frankrijk – Zwitserland	5 – 2	WK 2014 groepsfase
9.	25 juni 2014	Ecuador – Frankrijk	0 – 0	WK 2014 groepsfase
10.	30 juni 2014	Nigeria – Frankrijk	0 – 2	WK 2014 achtste finale
11.	4 juli 2014	Frankrijk – Duitsland	0 – 1	WK 2014 kwartfinale
12.	4 september 2014	Frankrijk – Spanje	1 – 0	Vriendschappelijk
13.	7 september 2014	Servië – Frankrijk	1 – 1	Vriendschappelijk
14.	11 oktober 2014	Frankrijk – Portugal	2 – 1	Vriendschappelijk
15.	14 oktober 2014	Armenië – Frankrijk	0 – 3	Vriendschappelijk
16.	14 november 2014	Frankrijk – Albanië	1 – 1	Vriendschappelijk
17.	18 november 2014	Frankrijk – Zweden	1 – 0	Vriendschappelijk	83'
18.	26 maart 2015	Frankrijk – Brazilië	1 – 3	Vriendschappelijk	21'
19.	29 maart 2015	Frankrijk – Denemarken	2 – 0	Vriendschappelijk
20.	7 juni 2015	Frankrijk – België	3 – 4	Vriendschappelijk
21.	13 juni 2015	Albanië – Frankrijk	1 – 0	Vriendschappelijk
22.	4 september 2015	Portugal – Frankrijk	0 – 1	Vriendschappelijk
23.	7 september 2015	Frankrijk – Servië	2 – 1	Vriendschappelijk
24.	8 oktober 2015	Frankrijk – Armenië	4 – 0	Vriendschappelijk
25.	11 oktober 2015	Denemarken – Frankrijk	1 – 2	Vriendschappelijk
26.	13 november 2015	Frankrijk – Duitsland	2 – 0	Vriendschappelijk
27.	17 november 2015	Engeland – Frankrijk	2 – 0	Vriendschappelijk
28.	25 maart 2016	Nederland – Frankrijk	2 – 3	Vriendschappelijk
29.	29 maart 2016	Frankrijk – Rusland	4 – 2	Vriendschappelijk
30.	1 september 2016	Italië – Frankrijk	1 – 3	Vriendschappelijk
31.	6 september 2016	Wit-Rusland – Frankrijk	0 – 0	Kwalificatie WK 2018
32.	7 oktober 2016	Frankrijk – Bulgarije	4 – 1	Kwalificatie WK 2018
33.	10 oktober 2016	Nederland – Frankrijk	0 – 1	Kwalificatie WK 2018
34.	11 november 2016	Frankrijk – Zweden	2 – 1	Kwalificatie WK 2018
35.	15 november 2016	Frankrijk – Ivoorkust	0 – 0	Vriendschappelijk
36.	9 juni 2017	Zweden – Frankrijk	2 – 1	Kwalificatie WK 2018
37.	13 juni 2017	Frankrijk – Engeland	3 – 2	Vriendschappelijk

Bijgewerkt t/m 13 juni 2017.[13]