Lars Boom (wielrenner)

Al van jongs af aan hoorde Boom bij de toprenners in zijn leeftijdscategorie. Telkens wanneer hij in een oudere leeftijdsgroep terechtkwam, kwam hij goed mee met de renners in diezelfde groep. Nadat hij bij de jeugd al eenmaal nationaal kampioen in het veld werd in 1998, werd hij daarna vanaf 2001 tot en met 2012 doorlopend Nederlands kampioen veldrijden in de leeftijdsklasse waarin hij op dat moment uitkwam. In 2000 was hij als nieuweling lid geworden van Wielervereniging Schijndel vanwege het programma op de weg dat die vereniging hem te bieden had. Na twee jaar als nieuweling te hebben gereden kwam hij in 2002 bij de juniorenploeg van Rabobank, die een mooi programma op de weg reed. Maar Boom bleef desondanks het veldrijden en het wielrennen op de weg combineren. In 2003 was hij zelfs de beste van de wereld bij de junioren in het veld, wat hem de felbegeerde "regenboogtrui" opleverde. Overigens reed hij in 2003 niet in het tricot van Rabobank. De Rabobank-juniorenploeg was in overleg met de Nederlandse wielerbond (KNWU) opgeheven, waarna Boom voor een goed programma op de weg zijn heil zocht bij de juniorenformatie van de Belgische Quick-Stepploeg. Een jaar later, in 2004, werd hij Europees kampioen bij de beloften. Inmiddels weer onder de vlag van Rabobank, aangezien hij per 1 januari van dat jaar deel uitmaakte van de continentale formatie onder leiding van de ploegleiders Nico Verhoeven en Piet Kuijs. Ook als belofterenner bleef hij het veldrijden en het wegwielrennen combineren.

Begin 2006 klopte hij de beste veldrijder van de jaren daarvoor, de Belg Sven Nys, in de naar hem vernoemde Grote Prijs in Baal.

Begin 2007 startte Boom voor het eerst bij het NK veldrijden elite, waar hij meteen de eerste plaats behaalde voor ploeggenoten Richard Groenendaal en Gerben de Knegt. Later dat jaar werd hij voor de tweede keer wereldkampioen veldrijden, nu bij de beloften.

Naast het veldrijden bleek Boom ook een talent op de weg. Hij twijfelde er lang over of hij zich als prof nu geheel zou gaan richten op het veldrijden of juist op het wegwielrennen. In augustus 2007 hakte hij de knoop door en koos voor het veldrijden. Desondanks deed hij in september van dat jaar mee aan de wereldkampioenschappen wielrennen in Stuttgart, waar hij het onderdeel tijdrit voor de beloften won. Een paar weken later begon zijn veldritseizoen al. Het duurde niet lang voordat hij zijn eerste wereldbekercross wist te winnen in Pijnacker.

Voor zijn opvallende prestaties werd hem op 26 november 2007 de Gerrit Schulte Trofee overhandigd. Daarmee werd hij onderscheiden als beste Nederlandse wielrenner van 2007.

In het begin van 2008 ging Boom door met goed presteren, zo won hij de wereldbekercrossen in Liévin en in Hoogerheide. Door deze demonstraties van macht ging hij als favoriet naar het WK veldrijden op 27 januari 2008 in het Italiaanse Treviso. Het was zijn eerste wereldkampioenschap bij de elite en hij won direct. Daarmee werd hij de eerste Nederlandse wereldkampioen sinds Richard Groenendaal in 2000.

In 2009 startte Boom in Assen aan de Vuelta, zijn debuut in een Grote Ronde. Tijdens de 4e etappe van Venlo naar Luik won Boom de klimmetjes op de Cauberg (2x) en de Mont Theux en daardoor nam hij de bergtrui over van landgenoot Tom Leezer, die hij in de 5e etappe alweer kwijt raakte aan Aitor Hernández. Tijdens de ronde kon Boom kopman Gesink regelmatig bergop assisteren. In de 15e etappe naar Córdoba was hij mee met de goede vlucht van twaalf renners die uiteindelijk vrijgeleide kreeg van het peloton. Aan het begin van de slotklim reed hij weg met drie medevluchters, die hij niet lang daarna achter zich liet. Hij pakte meer dan een minuut en won zijn eerste etappe in een grote ronde.

In 2010 wist hij de proloog in Parijs-Nice te winnen en reed enkele dagen in het geel. 2011 begon goed voor Boom, met winst in de proloog van de Ronde van Qatar, waarbij hij Fabian Cancellara met vier seconden versloeg. De volgende dag raakte hij, door maagproblemen, de leiderstrui in Qatar meteen alweer kwijt. Op 28 juli 2012 eindigde Boom tijdens de Olympische wegwedstrijd als elfde. Enkele weken later won hij de Eneco Tour. Bij de wegwedstrijd van het WK wielrennen in Valkenburg werd Boom vijfde, de beste prestatie van een Nederlandse renner tijdens de wegwedstrijd van een WK sinds Michael Boogerd in 2003. Op 15 augustus 2013 nam Boom in de vierde etappe van de Eneco Tour in zijn woonplaats de leiderstrui over van Arnaud Démare.

Boom won in de Tour van 2014 de vijfde etappe, de zeer natte kasseienrit naar Arenberg. Hij volgde hiermee Pieter Weening op als laatste Nederlandse etappewinnaar in de Tour. Diens etappezege in de Tour was op dat moment exact negen jaar geleden. Een maand later werd hij tweede in de Eneco Tour 2014, op zeven seconden van Tim Wellens. Boom maakte aan het eind van 2014 de overstap naar de Kazachse ploeg Astana.

Op 2 augustus 2016 werd bekend dat Boom terug zou keren bij LottoNL-Jumbo, waar hij een contract voor twee jaar tekende.[1]

In mei 2018 werd Boom uit de Ronde van Noorwegen gezet wegens agressie tegen de Belg Preben Van Hecke. Die had blijkbaar geremd voor Boom, waardoor die laatste zijn schoen los kwam uit de pedaal. Boom haalde in, sloeg Van Hecke en trok en duwde vervolgens aan diens helm. Dit alles was heel duidelijk op camera te zien. Van Hecke zei nadien dat de uitsluiting naar zijn mening te streng was.[2] Op 2 juli raakte bekend dat Boom een volle maand geschorst werd door de UCI, zodat hij meteen ook uitgesloten werd van deelname aan de Tour.

Boom is getrouwd en heeft twee dochters.[3][4]

Jaar	Tour Down Under	Parijs-Nice	Tirreno-Adriatico	Critérium du Dauphiné	Ronde van Zwitserland	Ronde van Polen	Eneco/BinckBank Tour	Ronde van Peking/Guangxi
2009					130e
2010		opgave (1)					6e
2011			98e	opgave (1)			12e	105e
2012			opgave			76e	↑
2013			85e				11e
2014		opgave		opgave			2 ↑
2015	69e	30e		113e			30e
2016	82e	opgave			opgave		opgave
2017			104e		81e		8e (1)	67e
2018		opgave		opgave		opgave	36e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen