Tim Wellens

In de jeugdcategorieën combineerde Wellens het Wegwielrennen met het Mountainbiken. Zo werd hij in 2007 tijdens het Belgisch kampioenschap voor nieuwelingen te Ottignies derde, enkel Sean De Bie en Ruben Scheire waren sneller. Een jaar later in Malmedy wist hij het BK te winnen. Maar ook op de weg boekte hij resultaten. Zo won hij als junior Classique des Alpes, een klimwedstrijd waar hij Warren Barguil en Zico Waeytens te snel af was, met deze zege trad hij in de voetsporen van renners als Marc de Maar en Johan Le Bon. Daarnaast won hij ook nog ritten in Liège - La Gleize en de Tour of Istria in Kroatië. In 2010 zette hij de stap naar de Beloften. In zijn beloftenperiode behaalde hij ereplaatsen in onder andere Tour des Pays de Savoie, Ronde van Toscane en de Ronde van de Toekomst.

In juli 2012 werd hij prof en tekende een contract van 2,5 jaar bij Lotto-Belisol nadat hij het voorgaande halfjaar al voor hun beloftenteam reed. Hij liet voor het eerst van zich spreken tijdens de Ronde van Peking, waar hij op 4 seconden tweede werd in het jongerenklassement achter Rafał Majka. 2014 was het jaar van zijn doorbraak. In de Ronde van Italië koerste hij aanvallend hetgeen hem twee tweede plaatsten opleverde in de 6de en 17de etappe, een negende plaats in de klimtijdrit en een vierde plaats in het bergklassement. Wellens werd daarna tweede in het BK tijdrijden en tweede in de Ster ZLM Toer.

In de Eneco Tour viel hij in de mini Luik-Bastenaken-Luik aan op veertien kilometer van La Redoute. Wellens won de etappe met 50 seconden voorsprong waardoor hij ook de leiderstrui bemachtigde. Wellens verdedigde zijn leiderstrui tot het einde en werd zo de eerste Belgische winnaar van de Eneco Tour ooit. Hierna werd hij ook geselecteerd voor het WK, ook in de Ronde van Lombardije viel hij op. Na een aanval op de Madonna del Ghisallo zou hij er uiterlijk als 4de eindigen.

2015 begon goed voor Wellens. In de Trofeo Serra de Tramuntana moest hij enkel Alejandro Valverde voor zich dulden, en in Parijs-Nice eindigde hij als 10e. Het voorjaar van Wellens werd gedocumenteerd in de driedelige reeks Jonge benen van productiehuis De chinezen. Na een voorjaar zonder echte uitschieters, wou Wellens schitteren in de Ronde van Frankrijk, maar hier behaalde hij niet het verhoopte succes. In het najaar presteerde de Belg opnieuw goed in de Eneco Tour, door net als in 2014 solo de zege te pakken in de Ardennenetappe en zo de basis te leggen voor zijn tweede opeenvolgende eindwinst. Daarna volgde nog een World Touroverwinning: de Grote Prijs van Montreal.

In het voorjaar van 2016 wist Wellens de laatste rit van Parijs-Nice te winnen. Ook in de Ronde van Italië pikte hij 6een ritzege mee. Na zijn ietwat teleurstellende eerste Ronde van Frankrijk, een jaar eerder, besloot Wellens zijn zomer ditmaal anders in te delen, en in plaats van de Tour deel te nemen aan de Ronde van Polen. In deze koers wist Wellens de vijfde etappe onder slechte weersomstandigheden te winnen, waarmee hij meteen ook de leiderstrui overnam van Fernando Gaviria. Wellens wist de eerste plaats in het algemene klassement vast te houden, en won zo zijn derde rittenwedstrijd bij de profs. In augustus nam Wellens deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit. Vier dagen later werd hij twintigste in de tijdrit.

In 2017 kende Wellens een goede seizoensstart met overwinningen in Spanje in de Challenge Mallorca en Ruta del Sol. In de voorjaarsklassiekers deed Wellens vervolgens niet mee om de prijzen. Vervolgens stond zijn seizoen in het teken van zijn tweede Ronde van Frankrijk. Deze liep echter uit op een deceptie. Na de dag ervoor al op grote achterstand als laatste binnen te zijn gekomen, stapte Wellens af in het begin van de vijftiende etappe. Wellens blijkt slecht om te kunnen gaan met de hitte die Frankrijk in juli teistert. Hij krijgt uitslag als het te warm is.

In 2018 won hij een etappe en het eindklassement van de Ruta del Sol. Ook zegevierde hij in de Brabantse Pijl en schreef hij voor de tweede keer in zijn carrière een etappe in de Ronde van Italië op zijn naam. Later in deze Giro moest hij noodgedwongen opgeven wegens keelontsteking, bronchitis en koorts.

Jaar	Tour Down Under	Parijs-Nice	Tirreno-Adriatico	Ronde van Catalonië	Ronde van het Baskenland	Critérium du Dauphiné	Ronde van Zwitserland	Ronde van Polen	BinckBank Tour	Ronde van Guangxi
2013	69e			86e		34e			31e
2014		opgave			80e				↑ (1)
2015		10e			opgave	opgave			↑ (1)
2016		14e (1)			opgave		opgave	↑ (1)	opgave
2017			opgave		opgave		78e		2 ↑ (1)	↑ (1)
2018		5e					opgave		3 ↑
2019			18e						3 ↑ (1)

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen