Amstel Gold Race 2019

Per team mochten zeven renners worden opgesteld, wat het totaal aantal deelnemers op 175 bracht.

18 UCI World Tour-ploegen 7 wildcards AG2R La Mondiale EF Education First Team INEOS Bardiani CSF Astana Pro Team Groupama-FDJ Team Jumbo-Visma Corendon-Circus Bahrain-Merida Lotto Soudal Team Katjoesja Alpecin Israel Cycling Academy BORA-hansgrohe Movistar Team Team Sunweb Roompot-Charles CCC Team Mitchelton-Scott Trek-Segafredo Sport Vlaanderen-Baloise Deceuninck–Quick-Step Team Dimension Data UAE Team Emirates Vital Concept-B&B Hotels Wanty-Gobert

Een kopgroep van elf renners met o.a. Nick van der Lijke en Marco Minnaard kleurde het koersverloop, totdat Mathieu van der Poel een demarrage plaatste op de Gulperberg op zo'n 45 km van de finish. Hij kreeg Gorka Izagirre met zich mee, maar door gebrek aan samenwerking werden ze nog voor de volgende beklimming (de Kruisberg) weer ingelopen. Op de Eyserbosweg demarreerde Julian Alaphilippe, waarna Jakob Fuglsang met hem mee sprong. Michał Kwiatkowski, Michael Woods en Matteo Trentin vormden de achtervolgende groep en achter hen een flink uitgedund peloton. Woods moest lossen bij deze groep, waarna o.a. Maximilian Schachmann in de achtervolging ging. Fuglsang probeerde enkele keren tevergeefs weg te springen bij Alaphilippe en op de smalle wegen boven op het plateau was het Van der Poel die de groep leidde en de achtervolgers een voor een opslokte. In de slotkilometer sloot Kwiatkowski aan bij de koplopers en in de laatste hectometers sprintte de Nederlandse kampioen over iedereen heen naar de overwinning.

Het parcours bestond uit een grote ronde door het Limburgse Heuvelland en drie omlopen door Berg en Terblijt en Bemelen. Ten opzichte van het voorgaande jaar werd het parcours uitgebreid met twee klimmen. Vanuit Eys werd niet direct de Eyserbosweg opgedraaid, maar werd eerst de achterkant van de Kruisberg (de Zwartebrugweg) en de Plettenbergweg opgereden.

Er deden 18 UCI-teams mee. Per team mochten zes renners worden opgesteld, wat het totaal aantal deelnemers op 108 bracht.

UCI-teams
Alé Cipollini	FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope	Team Sunweb
Bigla	Health Mate-Cyclelive	Team Tibco
Boels Dolmans	Mitchelton-Scott	Team Virtu
Canyon-SRAM	Movistar Team	Trek-Segafredo
CCC-Liv	Lotto Soudal Ladies	Valcar-Cylance
Doltcini-Van Eyck Sport	Parkhotel Valkenburg	WNT-Rotor

Bij de vrouwen bestond de kopgroep van de dag uit zeven rensters: Diana Peñuela, Jesse Vandenbulcke, Danique Braam, Nina Buijsman, Shannon Malseed, Ilaria Sanguineti en Kathrin Hammes. Zij werden ingelopen toen de koers losbarstte op het drieluik Eyserbosweg, Fromberg en Keutenberg, waarna een elitegroep van veertien rensters ontstond: Anna van der Breggen, Annika Langvad, Marianne Vos, Ashleigh Moolman-Pasio, Katarzyna Niewiadoma, Annemiek van Vleuten, Amanda Spratt, Demi Vollering, Lucinda Brand, Marta Bastianelli, Elisa Longo Borghini, Ellen van Dijk en Lizzie Deignan, die haar rentree maakte zeven maanden na haar bevalling. Deignan ging even solo en er konden verschillende rensters aansluiten bij de groep favorieten. Toen Deignan was ingerekend ontstond een kopgroep met Katie Hall, Spratt en Longo Borghini. Op de voorlaatste keer Cauberg wist Niewiadoma de oversteek te maken, maar Vos wist de twee groepen weer samen te brengen. Longo Borghini ging vervolgens solo op 15 km van de streep. Op de Bemelerberg probeerden de Nederlandse favorieten tevergeefs weg te komen van de achtervolgende groep. Op het plateau lukte het Spratt en Moolman-Pasio wel om aan te sluiten bij de Italiaanse. In de afdaling naar Valkenburg kwamen de groepen weer samen. Op de laatste keer Cauberg plaatste Niewiadoma een demarrage waar niemand een antwoord op had. Vos leek dichterbij te komen, net als Emilia Fahlin (die materiaalpech kende en stil kwam te staan) en Van Vleuten die vlak voor de top over Vos heen sprong, maar zij kon het gat met Niewiadoma niet meer dichtrijden, waardoor de Poolse zegevierend over de streep kwam.