Lieuwe Westra

In 2009 nam Westra deel aan de Ronde van Spanje, zijn eerste grote ronde. Hij reed de Vuelta uit en eindigde in de laatste lange tijdrit als tiende. In de tweede rit werd hij uitgeroepen tot strijdlustigste renner. In 2010 pakte hij het brons bij het NK tijdrijden, achter Jos van Emden en Koos Moerenhout.

Seizoen 2011 begon goed voor Westra. In de tijdrit van de Ronde van de Algarve hoefde hij alleen Tony Martin voor te laten en werd hij derde in het eindklassement. In Parijs-Nice reed hij een aanvallende koers en kon hij ook in de tijdrit met de besten mee. Zijn goede vorm resulteerde in het winnen van de Classic Loire-Atlantique, een Franse klassieker. De Driedaagse van De Panne vormde het voorlopige hoogtepunt, met een tweede plek in de eerste etappe en de leiderstrui na rit twee. In 2011 maakte Westra deel uit van de selectie van Vacansoleil-DCM voor de Ronde van Frankrijk.

In 2012 verraste Westra in Parijs-Nice. Hij won de vijfde etappe met finish bergop en werd tweede in de afsluitende tijdrit. Ook in het algemeen klassement eindigde hij als tweede, met slechts acht seconden achterstand op winnaar Bradley Wiggins. In de Driedaagse van De Panne-Koksijde en de Ronde van België eindigde hij, net als in Parijs-Nice, als tweede in het algemeen klassement. Op 20 juni werd hij voor het eerst in zijn carrière Nederlands kampioen tijdrijden. In 2012 won hij de Ronde van Denemarken. Dankzij zijn ritwinst in de vijfde etappe, een individuele tijdrit, pakte hij de koppositie in het algemeen klassement en die stond hij in de afsluitende zesde etappe niet meer af.

In 2013 won Westra de eerste etappe in de Ronde van Californië, nadat hij in de slotfase met Francisco Mancebo was ontsnapt. In Winsum prolongeerde de Fries zijn nationale titel op de individuele tijdrit. Tijdens de Ronde van Frankrijk haalde hij Parijs, maar moest op minder dan veertig kilometer van de eindstreep opgeven omdat hij door ziekte het peloton niet meer kon volgen.

Na de ondergang van Vacansoleil-DCM maakte Westra bekend dat hij het seizoen 2014 in dienst van Astana zou afwerken. Bij Astana boekte hij twee ritzeges in het voorjaar, de afsluitende rit in de Ronde van Catalonië en de koninginnenrit in het Critérium du Dauphiné.

In de Ronde van Frankrijk van 2014 was hij belangrijk voor de Tourzege van Vincenzo Nibali.

Eind maart 2016 wist Westra na een kleine twee jaar zonder zeges, in de Driedaagse van De Panne-Koksijde het eindklassement te winnen door in de afsluitende tijdrit de Noor Alexander Kristoff uit de leiderstrui te rijden. Hij tekende in november 2016 nog een contract bij Wanty-Groupe Gobert, maar besloot in januari 2017 om per direct te stoppen met wielrennen. Op 8 juli 2017 vertelde hij bij aan tafel bij De Avondetappe dat de depressies hieraan ten grondslag lagen.

In april 2018 bekent Westra in zijn boek Het Beest het wielerleven van Lieuwe Westra, dat hij meerdere malen in zijn carrière cortisonen heeft gebruikt.

• 2006 – KrolStonE Continental Team
• 2007 – KrolStonE Continental Team
• 2008 – KrolStonE Continental Team
• 2009 – Vacansoleil Pro Cycling Team
• 2010 – Vacansoleil Pro Cycling Team
• 2011 – Vacansoleil-DCM Pro Cycling Team
• 2012 – Vacansoleil-DCM Pro Cycling Team
• 2013 – Vacansoleil-DCM Pro Cycling Team
• 2014 – Astana Pro Team
• 2015 – Astana Pro Team
• 2016 – Astana Pro Team
• 2017 – Wanty-Groupe Gobert

Zie de categorie Lieuwe Westra van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Voorganger: Stef Clement

Nederlands kampioen tijdrijden 2012, 2013

Opvolger: Tom Dumoulin