Niels Albert

Albert begon zijn carrière als BMX'er. In deze discipline werd hij tweemaal Belgisch kampioen bij de nieuwelingen. Later koos hij toch voor het lucratievere veldrijden, waarin hij meteen werd beschouwd als een groot talent.

Bij de junioren kende Albert een zeer succesvol seizoen 2003-2004. Hij werd dat seizoen zowel wereld-, Europees als Belgisch kampioen. Ook het seizoen 2005-2006 was succesvol: hij werd Europees en Belgisch kampioen bij de beloften en behaalde brons op het wereldkampioenschap. In het daaropvolgende seizoen slaagde hij erin zijn titels als Europees en Belgisch kampioen bij de beloften te verlengen.

De zomer van 2007 werd een zomer vol pech voor Albert. Begin juli kwam hij zwaar ten val in de kermiskoers van Melle. Hij ging samen met een andere renner na 60 km wedstrijd onderuit, waarna hij met een hoofdwonde en een sleutelbeenbreuk werd afgevoerd naar het UZ van Gent. Albert herstelde goed, maar amper zes weken na dit ongeval kwam hij tijdens een training opnieuw ten val. Een hersenschudding was het gevolg. Ondanks de pech werd hij voor de derde keer Europees kampioen bij de beloften.

Op 1 januari 2008 werd Albert profwielrenner. Op zijn eerste Belgische kampioenschappen veldrijden als prof haalde hij meteen een verdienstelijke derde plaats. Drie weken later werd hij in Treviso voor de eerste maal wereldkampioen bij de beloften.

Op 16 november 2008 kwam Albert tijdens de verkenning van de wedstrijd in Asper-Gavere zwaar ten val. Hij ging onderuit in een technische afdaling en kwam met zijn borstkas hard op zijn stuur terecht. Hij werd naar het UZ van Gent gebracht, waar een bloeding in zijn milt werd vastgesteld. Het verdict was zwaar: zes weken niet veldrijden. Na een lange periode van platte rust en revalidatie maakte hij op 26 december zijn wederoptreden met een verdienstelijke 11e plaats. Op 1 februari 2009 werd Albert wereldkampioen bij de elite in het Nederlandse Hoogerheide en dat bij zijn eerste deelname als profrenner. Door vroeg weg te rijden gaf hij alle favorieten, onder wie regerend kampioen Lars Boom, het nakijken. Daarmee werd hij als aftredend wereldkampioen bij de beloften opnieuw wereldkampioen bij de elite.

Op 9 januari 2011 werd Albert op een indrukwekkende wijze Belgisch kampioen, door in de tweede ronde weg te rijden en solo aan te komen. Zijn grootste concurrent Sven Nys had griep en gaf in de laatste ronde op. Op 30 januari werd Albert na een slechte start en een lekke band pas 24e op het WK in het Duitse St. Wendel.

Het veldritseizoen 2011-2012 begon voorspoedig voor Albert. Al snel wist hij enkele mooie overwinningen in belangrijke veldritten als Ruddervoorde en Zonhoven te boeken. Op 15 november 2011 kreeg Albert echter opnieuw af te rekenen met pech. Hij liep een barst op in het trapeziumbeen van zijn linkerhand, waardoor hij zijn klassementen in rook zag opgaan. Toch werd hij eind januari voor de tweede keer wereldkampioen en dit voor eigen volk in Koksijde.

Op 19 mei 2014 maakte Albert bekend dat hij gedwongen moest stoppen met veldrijden wegens hartritmestoornissen.[1] Op 5 augustus 2014 zwaaide hij zijn fans uit, door drie rondjes mee te rijden in het na-Tourcriterium van Heist-op-den-Berg.[2] In oktober 2014 kwam zijn biografie uit, getiteld Recht uit het hart.

2001-2002

• Regelmatigheidscriterium De moedige veldrijder

2003-2004

• Vlaamse Veldrittrofee

2004-2005

• Kristallen Fiets, beste jongere

2005-2006

• Kristallen Fiets, beste jongere
• Sportbelofte van het jaar 2005

2007-2008

• Kristallen Fiets, beste jongere

• 
  Niels Albert tijdens het wereldkampioenschap veldrijden voor beloften in 2007
• 
  Niels Albert tijdens het wereldkampioenschap veldrijden voor beloften in 2007

• Officiële website

Voorganger: Lars Boom 2008	Wereldkampioen veldrijden 2009	Opvolger: Zdeněk Štybar 2010
Voorganger: Zdeněk Štybar 2011	Wereldkampioen veldrijden 2012	Opvolger: Sven Nys 2013

Voorganger: Sven Nys 2010

Belgisch kampioen veldrijden 2011

Opvolger: Sven Nys 2012