Grand Prix-wegrace van België 1953

De Belgische Grand Prix trok ongeveer 100.000 toeschouwers. Ze kostte het leven aan de Australiër Ernie Ring, die voor het eerst op de fabrieks-AJS Porcupine reed.

Hoewel het snelle stratencircuit van Spa-Francorchamps meer op het lijf van de Gilera 500 4C was geschreven, wist Ray Amm zijn Norton Manx toch naar de tweede plaats te rijden, voor WK-leider Reg Armstrong. Diens teamgenoot Alfredo Milani won de race, terwijl Geoff Duke uitviel. Fergus Anderson haalde de finish met de nieuwe Moto Guzzi Quattro Cilindri maar bleef met zijn zevende plaats puntloos. De race werd overschaduwd door het overlijden van Ernie Ring. Die was het seizoen begonnen met de door Robin Sherry ontwikkelde tweecilinder Matchless G45, maar was nu door AJS benaderd om met de AJS E95-fabrieksracer te starten. Hij kwam bij Burnenville ten val en was op slag dood.

Uitslag 500cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 Alfredo Milani Gilera 1:11"47'8 8 2 Ray Amm Norton +24'2 6 3 Reg Armstrong Gilera +25'2 4 4 Ken Kavanagh Norton +1"26'2 3 5 Rod Coleman AJS +1"34'2 2 6 Dickie Dale Gilera +1"34'2 1 7 Fergus Anderson Moto Guzzi +2"05'2 8 Jack Brett Norton +2"12'2 9 Léon Martin Gilera +2"54'2 10 Auguste Goffin Norton +3"14'2 11 Bill Doran AJS +4"15'2 12 Leo Simpson Matchless +1 ronde 13 Arthur Wheeler Norton +1 ronde 14 Ken Mudford Norton +1 ronde 15 Keith Campbell Norton +1 ronde 16 Charles Bruguière Norton +1 ronde 17 Keith Bryen Norton +1 ronde 18 Andrè Wuyts Norton +1 ronde

Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak Ernie Ring AJS Val (†) Gordon Laing Norton Tony McAlpine Norton Edouard Texidor Norton Francis Basso Norton Jacques Raffeld Norton Friedel Schön Horex Fritz Kläger Horex Geoff Duke Gilera Harry Pearce Matchless Humphrey Ranson Norton John Storr Norton Robin Sherry AJS Tommy Wood Norton Enrico Lorenzetti Moto Guzzi Giuseppe Colnago Gilera Lo Simons Norton Peter Murphy Norton

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Hermann Paul Müller MV Agusta Teambeleid[1] Cecil Sandford MV Agusta Teambeleid[1] Derek Farrant AJS Peter Davey Norton Carlo Bandirola MV Agusta Teambeleid[1] Libero Liberati Gilera Teambeleid Nello Pagani Gilera Teambeleid

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Reg Armstrong	Gilera	14
	Ray Amm	Norton
3	Geoff Duke	Gilera	8
	Jack Brett	Norton
	Alfredo Milani	Gilera
6	Ken Kavanagh	Norton	7
7	Rod Coleman	AJS	5
8	Giuseppe Colnago	Gilera	3
	Bill Doran	AJS
10	Peter Davey	Norton	1
	Dickie Dale	Gilera

Opnieuw werden Norton en AJS verslagen door de nieuwe Moto Guzzi Monocilindrica 350, die waarschijnlijk inmiddels was vergroot tot 345 cc. Fergus Anderson en Enrico Lorenzetti bleven Ray Amm ruim voor, terwijl ze onderling slechts met een seconde verschil finishten. Amm behield nog wel de leiding in het wereldkampioenschap, waarin de rol van de AJS 7R uitgespeeld leek.

Uitslag 350cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 Fergus Anderson Moto Guzzi 56"01'0 8 2 Enrico Lorenzetti Moto Guzzi +1'0 6 3 Ray Amm Norton +15'0 4 4 Jack Brett Norton +41'0 3 5 Ken Kavanagh Norton +43'0 2 6 Rod Coleman AJS +55'0 1 7 Ken Mudford AJS +59'4

Onbekend[2] Coureur Merk Ernie Ring AJS Tony McAlpine Norton Josef Albisser Norton August Hobl DKW Karl Hofman DKW Pierre Monneret AJS Bill Doran AJS Bob McIntyre AJS Derek Farrant AJS Harry Pearce Velocette Ken Harwood AJS Malcolm Templeton AJS Tommy Wood Norton Duilio Agostini Moto Guzzi Leo Simpson AJS Ray Laurent AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Ray Amm	Norton	18
2	Enrico Lorenzetti	Moto Guzzi	14
3	Ken Kavanagh	Norton	12
	Fergus Anderson	Moto Guzzi
5	Jack Brett	Norton	9
6	Bill Doran	AJS	3
7	Ernie Ring (†)	AJS	2
8	Derek Farrant	AJS	1
	Rod Coleman	AJS

Eric Oliver had in Stanley Dibben een goede vervangend bakkenist voor de gestopte Lorenzo Dobelli gevonden. Hij had feitelijk ook een nieuwe motorfiets, de Norton Manx Silver Fish Kneeler. Deze laag gebouwde machine was door Rex McCandless feitelijk ontwikkeld voor de 500cc-klasse, maar bleek prima te functioneren naast het Watsonian-zijspan. Het was de opmaat voor de toekomst: binnen enkele jaren zouden alle zijspancoureurs geknield zitten, maar nu kreeg Oliver er de bijnaam "frog" (kikker) door. Hij had ook nog niet zo veel profijt van zijn gestroomlijnde zithouding, want hij won met slechts een seconde verschil van Cyril Smith/Les Nutt, die een "normale" Norton Manx gebruikten. Ludwig "Wiggerl" Kraus en Bernard Huser werden met de BMW RS 53-zijspancombinatie derde, maar hadden ruim een minuut achterstand.

Uitslag zijspanklasse Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten 1 Eric Oliver Stanley Dibben Norton-Watsonian 46"29'0 8 2 Cyril Smith Les Nutt Norton-Watsonian +1'0 6 3 Wiggerl Kraus Bernhard Huser BMW +1"16'0 4 4 Marcel Masuy Edouard Texidor Norton +1"17'0 3 5 Hans Haldemann Josef Albisser Norton +1"20'0 2 6 Wilhelm Noll Fritz Cron BMW +3"03'0 1

Onbekend[2] Coureur Bakkenist Merk Julien Deronne Bruno Leys Norton Fritz Hillebrand Manfred Grunwald BMW Jacques Drion Inge Stoll-Laforge Norton Jean Murit Francis Flahaut Norton Fron Purslow Dave Key BSA Len Taylor Peter Glover Norton Pip Harris Ray Campbell Norton Trevor Bounds Rob Kings Norton