m'n

Nederlands

	enkelvoud		meervoud
	bijvoeglijk	zelfstandig	bijvoeglijk	zelfstandig
1^e persoon	mijn m'n	mijne	ons, onze	onze
2^e persoon (informeel)	jouw je	jouwe	jullie je	-
2^e persoon (formeel) (regionaal)	uw	uwe	uw	uwe
3^e persoon (mannelijk)	zijn z'n	zijne	hun	hunne
3^e persoon (vrouwelijk)	haar d'r, 'r	hare
3^e persoon (onzijdig)	zijn (ervan)	-

Uitspraak

Geluid: m'n (hulp, bestand)
IPA: / mən /, /mṇ/

Woordafbreking

m'n

Woordherkomst en -opbouw

Fonetisch gereduceerde vorm van mijn.

Bezittelijk voornaamwoord

m'n

van de eerste persoon enkelvoud

- Ken jij m'n neef toevallig?

Vertalingen

1. van de eerste persoon enkelvoud

Portugees: meu ^(pt) m, minha ^(pt) v
Russisch: мой ^(ru) m, мая ^(ru) v, моё ^(ru) o
Spaans: mi ^(es)
Vietnamees: của ^(vi) + de juiste vorm van het persoonlijk voornaamwoord voor de eerste persoon enkelvoud

Gangbaarheid

Het woord m'n staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.