elektron

• Geluid:  elektron    (hulp, bestand)
• IPA: / eˈlɛktrɔn /

• elek·tron

• Leenwoord uit het Grieks, in de betekenis van ‘elementair deeltje’ voor het eerst aangetroffen in 1902 [1]
• afgeleid van het Griekse woord ήλεκτρον (elektron, barnsteen), met het achtervoegsel -on

elektron o

1. (natuurkunde), (scheikunde) (elektrotechniek) (elektronica) één van de buiten de kern van het atoom gelegen elementaire deeltjes, het lichtste deeltje met een elektrische negatieve lading

1. • De elektronen kunnen lading doorgeven. 

2. (metallurgie) witte magnesiumlegering met aluminium, zink, koper, mangaan en silicium, lichter dan aluminium

• Auger-elektron, foto-elektron, valentie-elektron

• fermion

• Het woord elektron staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'elektron' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• geluid

elektron

1. (natuurkunde), (scheikunde) elektron

• IPA: /ɛlɛktrɔn/

• elek·t·ron

• Afgeleid van het Engelse woord electron

elektron monbezield

1. (natuurkunde)(scheikunde)(elektrotechniek)(elektronica) elektron
2. (metallurgie) elektron; een witte magnesiumlegering, lichter dan aluminium.

1. (afkorting) e
2. -

1. elementární částice v, lepton monbezield
2. slitina v

• elektronický
• elektronový
• elektronvolt monbezield
• fotoelektron monbezield

• volný elektron monbezield - vrij elektron

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Česko-německý slovník Fr. Št. Kotta - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

• elekt·ron

elektron

1. (natuurkunde) (scheikunde) elektron