Daryl Impey

Impey was al van jongs af aan bezig met sport. Aanvankelijk met voetbal en tennis, maar later deed hij aan mountainbike en uiteindelijk aan wegwielrennen. Zijn vader, Tony Impey, was een professioneel wielrenner in Zuid-Afrika.

In 2003 tekende de renner zijn eerste professionele contract bij het Microsoft Cycling Team. In de jaren erna reed hij enkele goede uitslagen, waaronder etappezeges in de Ronde van de Kaap en de Ronde van Marokko.

In de laatste etappe van de Ronde van Turkije van 2009 kwam Impey ten val na een manoeuvre van Theo Bos. Volgens Bos duwde Impey hem eerst in de hekken, waarop Bos terug zou hebben geduwd.[1] Daarbij vielen ze samen in de hekken. Impey hield daar een breuk in een wervel aan over, plus nog een aantal andere verwondingen zoals een kaakbreuk. Theo Bos kreeg later nog een schorsing van een maand van de UCI. Ondanks zijn val wist Impey de etappe wel af te sluiten en daarmee zijn leidende positie in het klassement te behouden. Daarmee werd de Ronde van Turkije zijn grootste overwinning tot dan toe. Op 6 augustus 2009 maakte Impey zijn rentree in het peloton na vier maanden van afwezigheid.[2]

In de Ronde van Frankrijk van 2013 schreef Impey geschiedenis door in de zesde etappe de leiding in het algemeen klassement te veroveren. Hiermee werd hij de eerste Afrikaan die de gele trui droeg. Hij behield de trui twee dagen.

Impey werd tussen 2013 en 2018 zes maal op rij tijdritkampioen van Zuid-Afrika. Zijn winst in het tijdritkampioenschap van 2014 was echter omstreden, nadat geconstateerd werd dat hij gebruik had gemaakt van het verboden maskerende middel probenecide. Hierop werd Impey door zijn ploeg op non-actief gesteld en mocht hij ook niet deelnemen aan de Ronde van Frankrijk van dat jaar. In augustus 2014 werd Impey vrijgesproken. Niet lang na zijn comeback won hij de Ronde van Alberta.

In de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro eindigde Impey op plek 28, op ruim negenenhalve minuut van winnaar Greg Van Avermaet.

Op de nationale feestdag van Frankrijk, Quatorze Juillet, wint Impey uit van de kopgroep van vijftien renners de 9e etappe in de Ronde van Frankrijk[3].

2008 – Barloworld

2009 – Barloworld

2010 – Team RadioShack

2011 – MTN Qhubeka (tot 21 mei)

2011 – Team Netapp (vanaf 21 mei)

2012 – Orica GreenEDGE[4]

2013 – Orica GreenEDGE

2014 – Orica GreenEDGE

2015 – Orica GreenEDGE

2016 – Orica-BikeExchange[5]

2017 – Orica-Scott

2018 – Mitchelton-Scott

2019 – Mitchelton-Scott

2020 – Mitchelton-Scott

Zie de categorie Daryl Impey van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.