Nancy

Het eerste bouwwerk in het latere Nancy was het feodale kasteel van Gerard van Lotharingen, de hertog van het "hertogdom van de Moezel" (later Opper-Lotharingen genoemd). Dit kasteel werd gebouwd in de elfde eeuw. Onder zijn opvolgers zou de nederzetting uitgroeien tot de hoofdstad van Lotharingen in de veertiende eeuw. Onder Ferry III werd begonnen met de bouw van het slot, maar pas onder Rudolf (1328-1346) kreeg Nancy echt het karakter van een residentie.

Karel de Stoute, de hertog van Bourgondië, had veel bezittingen in de Nederlanden. Hij probeerde het noordelijke deel (Nederlanden) te verenigen met het zuidelijke deel (Bourgondië). Hierbij lag enkel het hertogdom Lotharingen in de weg. Met het beleg van Nancy in 1477 probeerde hij de stad (en het hertogdom) te heroveren, maar dit lukte niet en Karel de Stoute stierf bij de slag.

Met het verdrag van Neurenberg van 1542 slaagde Anton van Lotharingen erin dat Lotharingen tot zelfstandig hertogdom werd verklaard, dat noch bij het Heilige Roomse Rijk, noch bij koninkrijk Frankrijk hoorde.

In de eerste helft van de zeventiende eeuw had koning Lodewijk XIII van Frankrijk het plan om de oostgrenzen van het koninkrijk uit te breiden naar de Rijn, waardoor Lotharingen, de Elzas en de Franche-Comté door Frankrijk dreigden veroverd te worden. In 1631 vielen de Fransen het hertogdom binnen en in 1632 moest Karel IV van Lotharingen zich aan Frankrijk onderwerpen en het verdrag van Vic ondertekenen. Met de Vrede van de Pyreneeën in 1659 werd het grootste deel van Lotharingen teruggegeven aan de hertog. De vesting Nancy moest echter worden gesloopt. Twee jaar later verlieten de Fransen het hertogdom en kon Karel IV naar zijn land terugkeren.

Onder de oorlogszuchtige Lodewijk XIV van Frankrijk palmden de Fransen in 1670 het hertogdom terug in en vluchtte Karel IV naar Duitsland. Pas met de Vrede van Rijswijk van 1697 kwam een eind aan de Franse bezetting, waardoor Leopold in het bezit van de stad kwam. Enkele jaren later, bij het uitbreken van de Spaanse Successieoorlog (1702-1713), werd Nancy opnieuw door de Fransen bezet. Tijdens de regentschappen van Karel III en van Leopold breidt de stad zich uit. Ook op cultureel vlak neemt de stad dan een vooraanstaande plaats in.

Toen in 1733 de Poolse Successieoorlog uitbrak werd het hertogdom weer door Frankrijk bezet. Vervolgens werd Lotharingen de inzet van een ingewikkelde ruil. Hertog Frans III van Lotharingen (later keizer van het Heilige Roomse Rijk) droeg het hertogdom in 1737 over aan Stanislaus Leszczyński, de afgezette koning van Polen. Na een lang en zeer welvarend bewind waarbij Stanislaus regeerde als een verlicht heerser, overleed de laatste hertog van Lotharingen in 1766. Volgens een afspraak met zijn schoonzoon, Lodewijk XV van Frankrijk, ging Lotharingen naar Frankrijk. Het werd een Franse provincie (met een speciaal statuut) tot aan de Franse Revolutie.

Vanaf 1778 is Nancy de zetel van een bisschop.

In 1871, na de Frans-Duitse Oorlog blijft Nancy Frans, in tegenstelling tot de Elzas en het departement Moselle, met Straatsburg en met Metz, die aan keizerrijk Duitsland overgedragen moeten worden. Voor Nancy luidt dit een gouden tijd in, veel Fransen uit die gebieden weigeren de Duitse nationaliteit aan te nemen en vestigen zich in Nancy. Vanuit Nancy start rond 1900 in Frankrijk de beweging van de art nouveau (of jugendstil). De bekendste namen hierin zijn Émile Gallé, Antonin Daum, Louis Majorelle, Victor Prouvé en Eugène Vallin. In de stad bevonden zich een aantal vooraanstaande glaskunstateliers.

Gedurende de Eerste Wereldoorlog is de stad langere tijd gebombardeerd door Duits langeafstandsgeschut, wat grote materiële schade veroorzaakt heeft.