Jasper Stuyven

Stuyven brak door in 2007 met zijn provinciale tijdrittitel bij de nieuwelingen van Vlaams-Brabant. Een jaar later won hij deze titel in de wegrit. Op het Belgisch kampioenschap in Hooglede wist hij zijn eerste nationale titel te veroveren. In augustus betwistte hij de Asvö Radjugendtour in Oostenrijk, een meerdaagse wedstrijd waar ook Peter Sagan, Sebastian Lander en Lasse Norman Hansen op de erelijst staan. Hij won er de vierde etappe, en werd tweede in het eindklassement na de Deen Andreas Dencker.

In 2009 maakte hij de overstap naar de junioren. Na een goed seizoen vol ereplaatsen was hij een schaduwfavoriet voor het wereldkampioenschap in de Russische hoofdstad Moskou. Hij en zijn Belgische teamgenoten controleerden de gehele wedstrijd, toen er in de slotfase twaalf renners wegreden was Stuyven samen met ploegmaat Sean De Bie mee. In de laatste ronde reed hij weg en wist solo te eindigen voor Arnaud Démare uit Frankrijk en de Oostenrijker Marco Haller.

Als gevolg van zijn wereldtitel[2] mocht Stuyven in 2010 rondrijden in de regenboogtrui. Hij deed deze alle eer aan door Le Pavé de Roubaix te winnen, de zogenaamde Parijs-Roubaix voor junioren. Verder won hij in de Driedaagse van Axel en de Tre Giorni Orobica. Het wereldkampioenschap werd dat jaar in het Italiaanse Offida gereden. Op het heuvelachtige parcours werden hem kansen op titelprolongatie toegedicht. Uiteindelijk wist de Fransman Olivier Le Gac te winnen, in de spurt om de tweede plek moest Stuyven nipt de duimen leggen voor Jay McCarthy uit Australië. Door zijn goed seizoen kreeg hij de prijs Junior Flandrien van het jaar, een verkiezing van Het Nieuwsblad.

Het jaar 2011 betekende voor Stuyven de overstap naar de beloften. Hij won dat jaar de Brabantse titel in de tijdrit en wist ereplaatsen te behalen in de Ronde van Namen, Heistse Pijl en in de Parijs-Roubaix voor beloften na Ramon Sinkeldam. In 2012 tekende hij een contract bij het Bontrager Livestrong Team. Dit betekende dat hij vanaf toen meerdere wedstrijden tussen de profs zou rijden. Door zijn goede seizoen kreeg hij de prijs Beloften Flandrien van het jaar, een verkiezing van Het Nieuwsblad die hij in 2010 ook al eens als junior won. 2013 was zijn laatste seizoen bij de beloften. In dat seizoen won hij een rit en het eindklassement in de Ronde van Alentejo bij de profs en werd hij derde in Luik-Bastenaken-Luik voor beloften.

In 2014 reed Jasper Stuyven voor het Amerikaanse World Tour-team Trek Factory Racing, hij reed er onder meer aan de zijde van Fabian Cancellara, Fränk Schleck, Jens Voigt en Stijn Devolder. Zijn eerste wedstrijd voor het team was de Ronde van Qatar. In zijn eerste seizoen als neo-prof mocht hij onmiddellijk starten in topklassiekers als Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, dit in steun van Cancellara. In zijn eerste profjaar mocht Stuyven ook zijn debuut maken in een grote ronde, namelijk de Ronde van Spanje. Hij verraste door in elke vlakke etappe mee te sprinten voor de ereplaatsen, zo werd hij driemaal vierde, na topsprinters als Nacer Bouhanni, John Degenkolb en Michael Matthews.

In 2015 was hij te zien in de driedelige documentairereeks Jonge benen.

Op 29 augustus 2015 won Stuyven de achtste rit in de Ronde van Spanje, na een sprint met een man of dertig.[3] Eerder die etappe was Stuyven betrokken bij een valpartij waarbij de Belg een handwortelbeentje brak. Als gevolg van deze blessure ging hij de volgende etappe niet meer van start.

Op 28 februari 2016 won Stuyven Kuurne-Brussel-Kuurne, na een solo van zeventien kilometer. In de tweede etappe van de Ronde van Frankrijk reed Stuyven een hele dag in de aanval. Hij werd gegrepen op 450 meter van de meet. Hij hield er wel de bolletjestrui en de prijs voor de strijdlust aan over.[4]