Antoine Duquesne

Duquesne promoveerde tot doctor in de rechten en werd advocaat. Hij werd ook directeur bij de Nationale Kas voor Beroepskrediet. Van 1973 tot 1977 was hij tevens kabinetschef bij minister Louis Olivier en van 1981 tot 1987 bij minister Jean Gol.

Hij werd politiek actief voor de PRL. Voor deze partij werd hij in maart 1987 minister van Nationale Opvoeding in de Regering-Martens VI ter opvolging van André Damseaux, een mandaat dat hij behield tot in 1988. In 1988 werd hij voor de PRL gecoöpteerd senator in de Belgische Senaat. Hij bleef dit tot in 1991, waarna hij van 1991 tot 1999 lid werd van de Kamer van volksvertegenwoordigers, waar hij van 1997 tot 1998 voorzitter van de commissie Justitie was. Door het toen bestaande dubbelmandaat zetelde hij van 1991 tot 1995 eveneens in de Waalse Gewestraad en de Raad van de Franse Gemeenschap. Tevens was hij van 1990 tot 1992 samen met Daniel Ducarme partijvoorzitter van de PRL.

In 1988 werd hij daarnaast ook verkozen tot gemeenteraadslid van Manhay, een mandaat dat hij behield tot in 2000. Tevens was hij er van 1995 tot 2000 burgemeester.

In juli 1998 werd Duquesne benoemd tot Minister van Staat en van 1999 tot 2003 was hij minister van Binnenlandse Zaken in de Regering-Verhofstadt I, waarna hij van mei 2003 tot oktober 2004 partijvoorzitter was van de MR, de opvolger van de PRL.

Bij de verkiezingen van 2003 maakte hij de overstap van de Kamer naar de Belgische Senaat, waar hij tot in 2004 bleef zetelen. Vervolgens zetelde hij van 2004 tot 2009 in opvolging van Louis Michel in het Europees Parlement.

In maart 2006 werd Duquesne getroffen door een herseninfarct. Hij bezat nadien nog al zijn verstandelijke vermogens, maar kon alleen nog communiceren door met zijn ogen te knipperen en bleef gedeeltelijk verlamd. Ook was hij niet in staat om ontslag te nemen uit zijn functie als Europarlementariër, omdat hier zijn handtekening voor nodig was. Duquesne overleed in 2010 op 69-jarige leeftijd.[1]

• Fiche Duquesne op connaitrelawallonie.be.