Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa

De UNESCO-werelderfgoedinschrijving Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa vormt een internationaal beschermd gebied met afzonderlijke boscomplexen, waarvan er zes in Oekraïne, vier in Slowakije en (sinds de uitbreiding in 2011) vijf in Duitsland liggen. Sinds de uitbreiding in 2017 behoren ook beukenbossen in Albanië, Oostenrijk, België, Bulgarije, Kroatië, Italië, Polen, Roemenië, Slovenië en Spanje tot dit werelderfgoed. De complexen vormen een opmerkelijk voorbeeld van ongestoorde, gematigde bossen en stellen de meest volledige en uitvoerige ecologische patronen van de beuk (Fagus sylvatica) tentoon bij een verscheidenheid aan milieucondities.[1]

Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa
Werelderfgoed natuur
Land Oekraïne
 Slowakije
 Duitsland
 Albanië
 Oostenrijk
 België
 Bulgarije
 Kroatië
 Italië
 Roemenië
 Slovenië
 Spanje
UNESCO-regioEuropa en Noord-Amerika
Criteriaix
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr.1133
Inschrijving2007 (31e sessie)
Uitbreiding2011 (35e sessie) en 2017 (41e sessie)
UNESCO-werelderfgoedlijst

De Oekraïense en Slowaakse complexen staan sinds de 31e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed van 2007 op de werelderfgoedlijst. De kernzones van deze gebieden hebben een gezamenlijke oppervlakte van 292,78 km² en een gezamenlijke bufferzone van 486,927 km². Het gebied stond tot aan de uitbreiding op 25 juni 2011 bekend onder de naam Voorhistorische beukenbossen van de Karpaten.

Tijdens de 35e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed werd geoordeeld dat vijf vrijwel onaangetaste, oude beukenbossen in Duitsland, bij de reeds bestaande complexen gevoegd zouden worden onder dezelfde inschrijving. Vanwege deze uitbreiding werd de naam van de inschrijving veranderd in Voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en de oude beukenbossen van Duitsland. De kernzones van deze Duitse gebieden hebben een gezamenlijke oppervlakte van 43,912 km² en een gezamenlijke bufferzone van 137,096 km².[1]. Sinds de uitbreiding op 7 juli 2017 tijdens de 41e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed behoren ook beukenbossen in Albanië, Oostenrijk, België, Bulgarije, Kroatië, Italië, Roemenië, Slovenië en Spanje tot dit werelderfgoed, dat nu de naam Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa draagt (fr: Forêts primaires et anciennes de hêtres des Carpates et d’autres régions d’Europe; en: Ancient and Primeval Beech Forests of the Carpathians and Other Regions of Europe).

Inschrijving van het erfgoed in 2007

In Oekraïne vallen zes gebieden onder de werelderfgoedinschrijving. Het natuurreservaat Stoezjytsja-Oezjok ligt in het Nationaal Park Oezjansky. De overige gebieden vallen onder het Karpatisch Biosfeerreservaat. In Slowakije vallen vier gebieden onder de werelderfgoedinschrijving. Een van deze ligt in het Landschapspark Vihorlat. De overige drie gebieden liggen in het Nationaal Park Poloniny.

Naam Land Jaar van inschrijving Grootte
Beschermd bergmassief Koeziejsky  Oekraïne 2007 49,25 km²
Beschermd bergmassief Marmarosj  Oekraïne 2007 89,9 km²
Beschermd bergmassief Oeholsko-Sjyrokoloezjansky  Oekraïne 2007 155,8 km²
Beschermd bergmassief Svydovetsky  Oekraïne 2007 65,8 km²
Beschermd bergmassief Tsjornohirsky  Oekraïne 2007 163,75 km²
Stoezjytsja-Oezjok in Nationaal Park Oezjansky  Oekraïne 2007 61,47 km²
Oerbos Rožok in Nationaal Park Poloniny  Slowakije 2007 0,6551 km²
Oerbos Havešová in Nationaal Park Poloniny  Slowakije 2007 1,713 km²
Oerbos Stužica in Nationaal Park Poloniny  Slowakije 2007 7,615 km²
Oerbos Vihorlat  Slowakije 2007 49,91 km²

Uitbreiding in 2011

In 2011 zijn vijf gebieden in Duitsland aan de werelderfgoedinschrijving toegevoegd. De keuze voor gebieden in Duitsland is niet toevallig, omdat Duitsland in de kern van het verspreidingsgebied van de beuk ligt. De vijf meest unieke beukenbossen van Duitsland werden geselecteerd; waarvan twee in de middelgebergten en drie in de laaglandgebieden.[2][3]

Naam Land Jaar van inschrijving Grootte
Grumsiner Forst  Duitsland 2011 8,644 km²
Nationaal Park Hainich (Hainich)  Duitsland 2011 56,588 km²
Nationaal Park Jasmund  Duitsland 2011 30,03 km²
Nationaal Park Kellerwald-Edersee  Duitsland 2011 57,385 km²
Serrahn (deel van Nationaal Park Müritz)  Duitsland 2011 28,361 km²

Uitbreiding in 2017

Albanese deelgebieden

In Albanië vallen twee gebieden onder de werelderfgoedinschrijving.

Naam Land Jaar van inschrijving Grootte
Rrajca in Nationaal park Shebenik-Jabllanicë  Albanië 2017 2.129,45 ha
Lumi i Gashit (sluit aan op Nationaal park Valbonëdal)  Albanië 2017 1.261,52 ha

Belgische deelgebieden

In België valt één gebied onder de werelderfgoedinschrijving.

Naam Land Jaar van inschrijving Grootte
Delen van drie bosreservaten in het Zoniënwoud: Zwaenepoel, Grippensdelle, Ticton  België 2017 269,31 ha

Bulgaarse deelgebieden

In Bulgarije valt één gebied onder de werelderfgoedinschrijving.

Naam Land Jaar van inschrijving Grootte
strikte natuurreservaten Boatin, Tsarichina, Kozya Stena, Steneto, Stara reka, Dzhendema, Severen Dzhendem, Sokolna, Peeshti skali in Nationaal Park Centrale Balkan  Bulgarije 2017

Kroatische deelgebieden

In Kroatië vallen twee gebieden onder de werelderfgoedinschrijving.

Naam Land Jaar van inschrijving Grootte
Rrajca in Nationaal Park Paklenica  Kroatië 2017
strikt natuurreservaat Hajdučki i Rožanski kukovi in Nationaal Park Noordelijke Velebit  Kroatië 2017

Italiaanse deelgebieden

In Italië vallen vijf gebieden onder de werelderfgoedinschrijving.

Naam Land Jaar van inschrijving Grootte
Sasso Fratino in Nationaal park Foreste Casentinesi, Monte Falterona, Campigna  Italië 2017
Val Cervara, Selva Moricento, Coppo del Principe, Coppo del Morto en Val Fondillo in Nationaal Park Abruzzo, Lazio e Molise  Italië 2017
Monte Cimino en Monte Raschio in Lazio  Italië 2017
Cozzo Ferriero in Nationaal Park Pollino  Italië 2017
Foresta Umbra-Falascone in Nationaal park Gargano  Italië 2017

Oostenrijkse deelgebieden

In Oostenrijk vallen twee gebieden onder de werelderfgoedinschrijving.

Naam Land Jaar van inschrijving Grootte
Nationaal Park Kalkalpen  Oostenrijk 2017 52,5 km²
Wildernisgebied Dürrenstein  Oostenrijk 2017 35 km²

Roemeense deelgebieden

In Roemenië vallen gebieden onder de werelderfgoedinschrijving.

Naam Land Jaar van inschrijving Grootte
Izvoarele Nerei in Nationaal park Semenic-Cheile Carașului  Roemenië 2017
Nationaal park Cheile Nerei-Beușnița  Roemenië 2017
Domogled, Coronini – Bedina, Iauna Craiovei en Ciucevele Cernei in Nationaal park Domogled-Valea Cernei  Roemenië 2017
Masivul Cozia en Lotrișor in Nationaal park Cozia  Roemenië 2017
Codrul secular Șinca  Roemenië 2017
Codrul secular Slătioara  Roemenië 2017
Codrul secular Slătioara  Roemenië 2017
Groșii Țibleșului: Izvorul Șurii en Preluci  Roemenië 2017
Strâmbu Băiuț  Roemenië 2017

Sloveense deelgebieden

In Slovenië vallen twee gebieden onder de werelderfgoedinschrijving.

Naam Land Jaar van inschrijving Grootte
bosreservaat Krokar  Slovenië 2017 74,50
bosreservaat Snežnik – Ždrocle  Slovenië 2017 720,24

Spaanse deelgebieden

In Spanje vallen drie gebieden onder de werelderfgoedinschrijving.

Naam Land Jaar van inschrijving Grootte
Canal de Asotín en Cuesta Fría in Nationaal park Picos de Europa  Spanje 2017 273 ha
Lizardoia en Aztaparreta in Navarra  Spanje 2017 239 ha
beukenbossen van de Sierra de Ayllón: Montejo de la Sierra in Madrid, Riofrío de Riaza in Segovia en Tejera Negra in Guadalajara  Spanje 2017

Afbeeldingen

Zie de categorie Primeval beech forests of the Carpathians and the ancient beech forests of Germany van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.