Ferrovie dello Stato Italiane

De Ferrovie dello Stato Italiane (FS) (Italiaans voor staatsspoorwegen ) is de nationale spoorwegmaatschappij van Italië.

Ferrovie dello Stato Italiane
Hogesnelheidstrein FdS
Oprichting	21 april 1905
Eigenaar	Italiaanse staat
Sleutelfiguren	Michele Mario Elia (CEO)
Werknemers	69.115 (jaareinde 2014)[1]
Producten	Treintransport, spoorwegnet
Sector	Transport
Omzet	€ 8930 miljoen (2014)[1]
Winst	€ 303 miljoen (2014)[1]
Website	(it) (en) Ferrovie del Stato
Portaal    Economie

Netwerk van hogesnelheidlijnen (2006)

De eerste spoorweg in het huidige Italië werd op 3 oktober 1839 geopend en verbond Napels met Portici; beide steden lagen destijds in het Koninkrijk der Beide Siciliën. Op 1 juli 1905 werden alle spoorwegmaatschappijen samengevoegd in een landelijke organisatie, de Ferrovie dello Stato met de staat als enige eigenaar. In 1985 werd de onderneming op enige afstand geplaatst van de overheid, het werd een bedrijf maar alle aandelen bleven in handen van de overheid. In november 2015 nam de regering een besluit om maximaal 40% van de aandelen op de beurs te noteren.[2]

In 2000 is de FS gereorganiseerd en per 1 juni 2000 zijn exploitatie en infrastructuur van elkaar gescheiden. Sindsdien is Trenitalia verantwoordelijk voor het reizigers- en goederenvervoer per spoor en is Rete Ferroviaria Italiana (RFI) verantwoordelijk voor de railinfrastructuur. Andere FS-bedrijven zijn verantwoordelijk voor bijvoorbeeld de stations.

Op 24 februari 1977 werd tussen Roma Termini en Città della Pieve het eerste deel van een hogesnelheidslijn in Europa geopend. Dit 138 km lange traject is onderdeel van de hogesnelheidslijn Florence-Rome, die in de jaren '80 is voltooid. Het hogesnelheidsnet is in de decennia daarna gegroeid tot dan 1400 kilometer spoor van steden in Noord-Italië als Milaan, Turijn en Venetië via Florence en Rome tot Napels.[1]

Het Italiaanse spoorwegnet was in 2014 zo’n 16.700 kilometer lang waarvan meer dan de helft geëlektrificeerd met 3000 volt gelijkspanning. In 2014 bestond het aanbod uit 8000 treinen per dag en werd in het jaar in totaal zo’n 600 miljoen passagiers en 60 miljoen ton vracht vervoerd. Het bood werk aan 70.000 medewerkers.[1]