Daniel Van Buyten

Daniel Van Buyten werd geboren in Chimay, een stad vlak bij de Franse grens in Henegouwen, als de zoon van Francis Van Buyten, een bekende Belgische professioneel worstelaar en gewezen doelman. Zijn moeder Renate is een Duitse en is afkomstig van Hannover. Op 8-jarige leeftijd sloot Daniel zich aan bij het plaatselijke JS Froidchapelle, hoewel hij als kind ook droomde van een carrière als worstelaar. Hij werd er in 1991 weg geplukt door Olympic Charleroi. Na twee seizoenen belandde Van Buyten bij UBS Auvelais alvorens in 1994 de overstap te maken naar FC Somzée, een club uit de tweede provinciale. Ook zijn oudere broer Alain belandde bij Somzée. De jongste Van Buyten was in die dagen een middenvelder en viel vooral op door zijn lengte en stevig schot. Dat hij fysiek sterk was, was een gevolg van zijn sportieve opvoeding.

In 1997 werden beide Van Buytens door Michel Bertinchamps, conditietrainer van eersteklasser Sporting Charleroi, ontdekt. Daniel had in het verleden al eens getest bij Charleroi, maar toen zonder succes. In zijn eerste jaar werd hij ondergebracht bij de reserven, waar hij zich met meer dan 30 doelpunten meteen in de kijker speelde. Een jaar later mocht hij zich aansluiten bij de A-kern.

Het was toenmalig trainer Robert Waseige die de 20-jarige Van Buyten liet debuteren op het hoogste niveau. Hij werd bij de Zebra's een ploeggenoot van onder meer Dante Brogno, Alexandre Teklak, Frédéric Peiremans en Roch Gérard. In totaal kreeg hij 19 speelkansen van Waseige. Het bleek voldoende om een transfer naar de grote concurrent uit Luik af te dwingen.

Van Buyten ruilde in de zomer van 1999 Charleroi in voor Standard Luik. De Waal werd bij de Rouches omgevormd tot verdediger, maar kende er geen makkelijk seizoen. Eerst werd trainer Tomislav Ivić opzij gezet, wat later was het de beurt aan zijn landgenoot Zvletko Mijać, die uiteindelijk vervangen werd door oud-speler Jean Thissen. Bovendien vond Van Buyten als rechtsachter zijn draai niet. Het seizoensbegin werd een flop voor de jonge Waal, die door Sport/Voetbalmagazine verkozen werd tot "Loden Schoen". Pas als centrale verdediger, aan de zijde van ploeggenoot Liviu Ciobotariu, ontbolsterde hij. Na de winterstop werd Van Buyten een sterkhouder bij Standard en werd hij door de Franstalige pers vergeleken met oud-international Philippe Albert. In zijn tweede seizoen in de Vurige Stede volgde de bevestiging. Voortaan werd hij bij elke sterke prestatie aan de nationale ploeg gelinkt. In januari 2002 werd hij 14e in de einduitslag van de Gouden Schoen.

In 2001 zette Van Buyten opnieuw een stap hogerop. Hij trok samen met Joseph Yobo en doelman Vedran Runje naar Olympique Marseille, een zusterclub van Standard. Na de winterstop maakte ook Jurgen Cavens de overstap van Standard naar Marseille. De Frans club betaalde zo'n 12 miljoen euro voor de transfer van Van Buyten. Het was toen de duurste transfer in de geschiedenis van het Belgisch voetbal.[3]

Bij l'OM werd hij gezien als een "défenseur-buteur", een verdediger én doelpuntenmaker. Een rol die tot enkele jaren voordien vervuld werd door Laurent Blanc. Dat hij door zijn sprongkracht en uitstekende timing regelmatig met het hoofd scoorde, was ook de Fransen niet ontgaan. Van Buyten, die bij l'OM het nummer 4 droeg, speelde in het zuiden van Frankrijk samen met verdedigers als Frank Lebœuf en Loris Reina. De kwaliteiten van de inmiddels Belgische international werden zelfs in de toonaangevende krant L'Equipe geprezen. In het seizoen 2002/03 werd hij gelinkt aan buitenlandse clubs als Manchester United, Newcastle United en Juventus.[4] In 2003 maakte hij ook deel uit van het elftal van het seizoen.

Enkele jaren na Van Buytens overstap naar Marseille kwam zijn transfer in opspraak.[5][6] De verscheidene transfers van Standard naar Marseille aan het begin van de 21e eeuw maakten volgens een gerechtelijk onderzoek deel uit van een witwasoperatie.[7]

In het seizoen 2003/04 speelde Van Buyten met Marseille in de Champions League. Trainer José Anigo volgde in de loop van het seizoen zijn landgenoot Alain Perrin op. Anigo maakte de Belgische verdediger duidelijk dat hij geen plaats meer had in het elftal. Na de winterstop pakte een teleurgestelde Van Buyten zijn koffers.

Op Anigo's aanraden belandde hij in de Premier League. In theorie leek de fysiek sterke competitie op het lijf geschreven van Van Buyten, maar een blessure aan de adductoren gooide roet in het eten. Hij kon zich niet op korte tijd in de ploeg werken en kwam slechts 5 keer in actie voor The Citizens. Van Buyten, die liever in Marseille was gebleven, zocht na het seizoen weer andere oorden op.[8]

In juni 2004 tekende Van Buyten een contract voor 4 seizoenen bij Hamburger SV. Trainer Klaus Toppmöller haalde hem binnen als vervanger van de Nederlander Nico-Jan Hoogma.[9] De toen 26-jarige Van Buyten werd bij HSV een ploeggenoot van Emile Mpenza.

Voor Van Buyten voelde de transfer naar HSV een beetje aan als thuiskomen, zijn moeder is immers uit Duitsland afkomstig. In oktober 2004 werd Thomas Doll aangeduid als Toppmöllers opvolger. De oud-speler van HSV loodste de club in 2006 naar een derde plaats en promoveerde Van Buyten tot aanvoerder van het team.

De opstellingen van de Champions Leaguefinale van 2010.

Na twee seizoenen wordt Van Buyten getransfereerd naar de Duitse topclub Bayern München. Hij tekende er voor 4 seizoenen.[10] HSV trok zijn landgenoot Vincent Kompany aan als zijn vervanger.

Bij Bayern mocht Big Dan de concurrentie aangaan met Lúcio, Martín Demichelis en Valérien Ismaël. Hij werd samen met de Braziliaan Lúcio het centrale duo onder trainer Ottmar Hitzfeld. Het duurde niet lang alvorens Van Buyten ook bij Bayern zijn waarde toonde. Zo maakte hij in zijn eerste seizoen twee belangrijke uitgoals in de kwartfinale van de Champions League. Tegenstander AC Milan kwam in de heenwedstrijd twee keer op voorsprong, maar Van Buyten zorgde twee keer voor de gelijkmaker. De terugwedstrijd verloren de Duitsers met 0-2. Milan won later ook de finale. In 2008 won Van Buyten zijn eerste landstitel en beker met Bayern.

Onder Jürgen Klinsmann kwam Van Buyten minder aan spelen toe. De gewezen wereldkampioen plaatste hem vaak op de bank. Op een gegeven moment lag Van Buyten met zijn coach in de clinch.[11] Klinsmann maakte het seizoen echter niet af en werd vervangen door succestrainer Jupp Heynckes.

In 2009 nam Louis van Gaal het roer over. Onder de Nederlander werd Van Buyten opnieuw een vaste waarde. Met spelers als Arjen Robben, Thomas Müller, Franck Ribery en Bastian Schweinsteiger won Bayern dat seizoen de dubbel. Het bereikte ook de finale van de Champions League, maar verloor daarin met 2-0 van Internazionale. Van Buyten was in de finale de rechtstreekse tegenstander van doelpuntenmaker Diego Milito, die hem bij zijn tweede treffer passeerde.[12]

Voor het seizoen 2011/12 keerde Heynckes terug als trainer. De 34-jarige Van Buyten moet zich dan tevreden stellen met een rol als invaller. Maar desondanks een moeizame start begon Van Buyten meer basisplaatsen te krijgen, gekoppeld aan sterke prestaties. In december 2011 kreeg Van Buyten een blessure aan de voet waardoor hij 6 tot 8 weken buiten strijd was. Ondanks de interesse van enkele clubs verlengde hij in april 2012 zijn contract tot 2013.[13]

In mei 2012 werd een geblesseerde Van Buyten in allerijl klaargestoomd voor de Champions Leaguefinale tegen Chelsea. Hij mocht in de 87e minuut invallen voor doelpuntenmaker Thomas Müller, het stond toen 1-0. Nog geen minuut na zijn invalbeurt maakte zijn ex-ploegmaat Didier Drogba gelijk. Chelsea won de finale uiteindelijk na strafschoppen. De finale ging door in het stadion van Bayern.

Op 6 april 2013 pakte Bayern zijn 23e landstitel. Nog nooit eerder won een club zo vroeg in het seizoen de Bundesliga. In de titelwedstrijd tegen Eintracht Frankfurt zat Van Buyten op de bank. Op 25 mei 2013 werd hij de eerste Belgische speler ooit die de Champions League won. In de 2-1 gewonnen finale tegen Borussia Dortmund bleef Van Buyten 90 minuten lang op de bank.

In juni 2013 verlengde hij zijn contract met een jaar waardoor hij tot 2014 verbonden bleef aan Bayern.[14]

Na het seizoen 2013-2014 kondigde hij zijn vertrek bij Bayern aan. Het was niet meteen duidelijk of hij volledig zou stoppen met voetballen of dat hij bij een andere ploeg aan de slag zou gaan.[15] Begin augustus 2014 deed RSC Anderlecht hem een voorstel voor twee seizoenen. Het bleek een moeilijke beslissing voor Van Buyten, die ruim de tijd nam om de knoop door te hakken.[16] Uiteindelijk besloot de 36-jarige verdediger dan toch om definitief te stoppen met voetballen en niet op het voorstel van RSC Anderlecht in te gaan.[1] In een emotionele afscheidsbrief gaf hij aan dat zijn lichaam topsport niet meer aankon en dat hij meer tijd wilde doorbrengen met zijn vrouw en kinderen.[17]