reef
Nederlands
Woordafbreking
- reef
Woordherkomst en -opbouw
- In de betekenis van ‘inneembare strook in zeil’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1407 [1]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | reef | reven |
verkleinwoord | reefje | reefjes |
Zelfstandig naamwoord
reef o
- (techniek), (scheepvaart) bij windmolens en zeilschepen: een strook van het zeiloppervlak dat tijdelijk kan worden opgevouwen of opgerold
- De wind is te sterk, we zullen een reef, of misschien wel twee, moeten steken.
Vertalingen
Werkwoord
vervoeging van |
---|
rijven |
reef
- enkelvoud verleden tijd van rijven
- Ik reef.
- Jij reef.
- Hij, zij, het reef.
- Ik reef.
Gangbaarheid
- Het woord reef staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'reef' herkend door:
57 % | van de Nederlanders; |
49 % | van de Vlamingen. |
Limburgs
Uitspraak
- IPA: /reːf/ (Etsbergs)
Verbuiging
enkelvoud | meervoud | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | |
nominatief | reef | - | reefke | - | reef | - | reefkes | - |
genitief | reefs | - | reefkes | - | reef | - | reefkes | - |
locatief | reves | - | reveske | - | revese | - | reveskes | - |
datief | reve(m) | - | reefke | - | reef | - | reefkes | - |
accusatief | reef | - | reefke | - | reef | - | reefkes | - |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.