instructeur

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • in·struc·teur
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘leermeester’ voor het eerst aangetroffen in 1664 [1]
  • afgeleid van het Franse 'instructeur' of daarvoor van het Latijnse 'instructor'
  • Naamwoord van handeling van instrueren met het achtervoegsel -eur [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord instructeur instructeurs
verkleinwoord instructeurtje instructeurtjes

Zelfstandig naamwoord

instructeur m

  1. (onderwijs) (beroep) iemand die anderen instrueert (onderricht) in een vaardigheid
Verwante begrippen
Synoniemen
Vertalingen
    1.   

Gangbaarheid
  • Het woord instructeur staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "instructeur" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. instructeur op website: Etymologiebank.nl
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.