komma

• Geluid:  komma    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈkɔma/

• kom·ma

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘leesteken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1612 [1]

komma v/m/o

1. (taalkunde) een leesteken dat een pauze aangeeft, weergegeven met symbool ,

1. • Met een komma kun je hier één zin van maken, in de plaats van twee. 

2. (muziek) een klein stelselmatig verschil in toonhoogte veroorzaakt door een andere benadering van het spellingsprobleem

1. • Het Pythagoreïsch komma. 

2. (wiskunde) symbool om bij breuken de eenheden van het gebroken deel te scheiden

1. • in de Angelsaksische notatie gebruikt men i.p.v. de komma een punt. 

• puntkomma

• kommabacil, kommagetal, kommaneuker, kommapunt, zwevendekommagetal, drijvendekommagetal

• Het woord komma staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'komma' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈkɔmɑ/

• kom·ma

• Afkomstig van de Oudnoorse woorden koma, kóma en kváma

komma

1. onovergankelijk komen
2. onovergankelijk aankomen
3. onovergankelijk te voorschijn komen.

• kome, koma, komme

• [1] nærme seg

• Geluid:  komma    (hulp, bestand)

• kom·ma

komma o

1. komma

komma

1. komen
2. hulpwerkwoord voor de toekomende tijd

1. «Jag kommer att göra det i morgon.»

   Ik ga dat morgen doen.