Luc Martens

Luc Martens deed zijn humaniora in het Sint-Vincentiuscollege in Eeklo - onder meer Wilfried Martens was er zijn leraar Nederlands - en in het Sint-Lodewijkscollege in Brugge. Hij behaalde in 1967 zijn diploma van licentiaat in de Klassieke Filologie aan de Rijksuniversiteit van Gent met een verhandeling over Ammianus Marcellinus, een epigoon van Tacitus. Hij werkte 12 jaar als leraar klassieke talen, één jaar in het Sint-Andreasinstituut in Sint Kruis en daarna in het Sint-Vincentiuscollege in Ieper, waar Yves Leterme één van zijn leerlingen was. Hij publiceerde in functie van de lessen latijn en antieke cultuur onder meer een handboek rond het thema van het Romeins imperialisme. Hij was toen ook gedurende meerdere sessies lid van de Examencommissie voor het secundair onderwijs, de zogenaamde middenjury.

Hij zette midden jaren 1970 zijn eerste politieke stappen als arrondissementeel secretaris van de toenmalige CVP in de regio Roeselare-Tielt. In 1979 volgde hij Miet Smet op als directeur van het IPOVO (Instituut voor Politieke Vorming), de vormingsdienst van de toenmalige CVP. Hij was in de jaren 1980 ook effectief Lid van de Vaste Cultuurpactcommissie. Hij zette in die periode als alternatief voor het werk van De Wakkere Burger ook het CIBE, Centrum voor Inspraak en Informatiebegeleiding, op sporen en ijverde toen ook voor de opstart, werking en groei van de beweging Christen-Democraten voor Europa (CDE). Vanaf 1983 werd hij tegelijk adjunct-algemeen secretaris van de CVP.

Van 1989 tot 1991 was hij adjunct-kabinetschef van Vlaams minister voor Onderwijs Daniel Coens. In 1991 deed hij zijn intrede in de Senaat als rechtstreeks verkozen senator voor het arrondissement Roeselare-Tielt, een mandaat dat hij vervulde tot 1995. Hij was er actief in de commissies Volksgezondheid, Sociale Zaken, Defensie en Europese aangelegenheden. Hij ijverde sterk voor de omzetting in Belgisch recht van de Europese richtlijn ter bescherming van de reiziger. In de periode januari 1992-mei 1995 had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad. De Vlaamse Raad was vanaf 21 oktober 1980 de opvolger van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd, en dus de voorloper was van het huidige Vlaams Parlement.

Bij de eerste rechtstreekse verkiezingen voor het Vlaams Parlement van 21 mei 1995 werd hij verkozen in de kieskring Kortrijk-Roeselare-Tielt. Hij bleef gedurende één maand Vlaams volksvertegenwoordiger, tot hij op 20 juni 1995 de eed aflegde als Vlaams minister. In de Vlaamse regering-Van den Brande IV (1995-1999) kreeg hij de portefeuille van Cultuur, Gezin en Welzijn. Hij was tegelijk 'schaduwminister' voor onderwijs. Na de volgende Vlaamse verkiezingen van 13 juni 1999 en van 13 juni 2004 werd hij telkens opnieuw Vlaams volksvertegenwoordiger.Hij was vooral actief in de commissie onderwijs, waarbij hij het beleid van de onderwijsministers Vanderpoorten en Vandenbroucke soms scherp op de korrel nam. Hij beëindigde zijn politieke carrière in het Vlaams Parlement in juni 2009. Sinds 15 juli 2009 mag hij zich ere-Vlaams volksvertegenwoordiger noemen. Die eretitel werd hem toegekend door het Bureau (dagelijks bestuur) van het Vlaams Parlement. In het Vlaams Parlement was hij onder meer voorzitter van de 'Commissie voor Welzijn, Volksgezondheid en Gezin' en lid van de 'Commissie voor Onderwijs, Vorming, Wetenschap en Innovatie' en de 'Commissie voor Cultuur, Media en Sport'. In 2002 was hij een belangrijke pleitbezorger voor migrantenstemrecht binnen zijn partij.[2]

In 1994 werd hij verkozen tot gemeenteraadslid te Roeselare, wat hij bleef tot in 2018, en van 1 juni 2005 tot 29 februari 2016 was hij er burgemeester. Van 2010 tot 2016 was hij tevens voorzitter van de Vereniging van Vlaamse steden en gemeenten (VVSG). In deze functie volgde hij burgemeester van Genk Jef Gabriels op,[3] zelf werd hij einde 2016 opgevolgd door Wim Dries, de burgemeester van Genk.[4] Ondertussen blijft Luc Martens wel actief binnen de VVSG en neemt hij nog steeds deel aan het voorzittersoverleg, het directiecomité en de raad van bestuur. In december 2015 werd hij verkozen tot ondervoorzitter van CEMR, de Europese koepel van Steden en regio's. Hij is ook lid van het Congres (de Kamer van de Lokale Besturen) van de Raad van Europa. Hij werd in het najaar van 2017 verkozen tot lid van de board van de European Movement International. Verder is hij lid van het uitvoerend bureau van de UCLG, de wereldkoepel van lokale en regionale besturen.

Eind 2014 werd hij door een besluit van de Vlaamse Regering aangeduid als bestuurslid voor De Lijn.[5] Daarnaast is hij onder andere ook voorzitter van Poolstok, het vroegere Jobpunt Vlaanderen, Faro, Vol-au-Vent, dat jaarlijks in samenwerking met de POM West-Vlaanderen de Week van de Smaak organiseert... Verder is hij voorzitter van Gaselwest en bestuurder van Eandis, Fluvius, Synductis en Warmte@Vlaanderen. Daarnaast heeft hij nog een breed engagement in de culturele sector als bestuurder van onder meer het theatergezelschap 'Het Eenzame Westen', het muziekensemble 'Utopia', ...Hij volgt ook de werking van de Centra voor Leerlingenbegeleiding van nabij op als voorzitter van de West-Vlaamse vrije CLB's en als bestuurder van de Vlaamse koepel van de vrije CLB's

Op 1 maart 2016 gaf hij de burgemeesterssjerp door aan partijgenoot Kris Declercq. Martens blijft gemeenteraadslid.[6] Hij kreeg de titel van ere-burgemeester toegekend.

Luc Martens is ook de auteur van een aantal boeken en handboeken en van een lange reeks artikelen in diverse bladen en tijdschriften. De aandacht gaat hierbij vooral naar de eigenheid en de toekomst van de Christen Democratie, en naar de missie en de organisatie van het onderwijs.

•  België Grootofficier Leopoldsorde, KB 6 juni 2009

• " De Imperiale Gedachte", Agora-reeks o.l.v. R. Stock (De Nederlandse Boekhandel, 1976)
• Inspraak in samenspraak (De Nederlandse Boekhandel|Antwerpen, 1980)
• Vorming in Actie. Politieke Vorming Nu en Straks (De Nederlandse Boekhandel, Antwerpen 1983)
• CVP, waar is uw geloof? (De Nederlandse Boekhandel, Antwerpen, 1985)
• De kracht van de vogel. Over de toekomst van de Vlaamse christen-democraten (Uitgeverij Lannoo, Tielt, 1993)
• Pinguïns in de woestijn. Zoeksporen naar welzijn en cultuur (Uitgeverij Lannoo, Tielt, 1998)
• Scholen met een "missie" - Ruimte voor een vernieuwd katholiek onderwijs (Uitgeverij Lannoo, Tielt, 2003)

• (nl) Officiële website
• Bibliografie

Zie de categorie Luc Martens van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.