Luc Van den Brande

Van den Brande promoveerde tot doctor in de rechten en licentiaat in het notariaat aan de Katholieke Universiteit Leuven. Beroepshalve werd hij advocaat en hoogleraar aan de KU Leuven.

Van den Brande trad toe tot de voorloper van de CD&V, de CVP, waar hij aanvankelijk tot de werknemersvleugel behoorde. In 1977 werd hij lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor het arrondissement Mechelen, wat hij bleef tot in 1991. Begin jaren 1980 deed hij zich opmerken door zijn herhaalde aandringen op de splitsing van de nationale economische sectoren zoals staal, steenkolen, scheepsbouw, glas en textiel. Van 1984 tot 1988 was hij CVP-fractievoorzitter in de Kamer en in deze functie was hij nauw betrokken bij het parlementaire dispuut over de plaatsing van de kruisraketten. Bovendien was hij nationaal ondervoorzitter van de CVP. In 1991 stapte hij over van de Kamer naar de Senaat, waar hij van 1991 tot 1995 zetelde als rechtstreeks gekozen senator voor het arrondissement Mechelen-Turnhout.

In de periode mei 1977-oktober 1980 zetelde hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd. Vanaf 21 oktober 1980 tot mei 1995 was hij lid van de Vlaamse Raad, de opvolger van de Cultuurraad en de voorloper van het huidige Vlaams Parlement. Bij de eerste rechtstreekse verkiezingen voor het Vlaams Parlement van 21 mei 1995 werd hij verkozen in de kieskring Mechelen-Turnhout. Hij bleef Vlaams volksvertegenwoordiger tot 20 juni 1995, de dag waarop hij opnieuw de eed aflegde als Vlaams minister-president. Vervolgens was hij van juni 1999 tot juni 2009 opnieuw lid van het Vlaams Parlement en zetelde hij vanuit deze functie van oktober 1999 tot juni 2009 als gemeenschapssenator weer in de Belgische Senaat. Op 8 juli 1998 en op 4 maart 2009 werd hij in de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement gehuldigd voor zijn 20 jaar respectievelijk 30 jaar parlementair mandaat.

Van 1988 tot 1992 was hij minister van Tewerkstelling en Arbeid in de Regering Martens VIII (1988-1991) en de Regering-Martens IX (1991-1992). In 1990 ondertekende en bekrachtigde hij samen met 14 andere regeringsleiders een van de meest liberale abortuswetgevingen ter wereld, nadat koning Boudewijn dit had geweigerd.

Luc Van den Brande werd op 21 februari 1992 de tweede minister-president van Vlaanderen en volgde daarbij Gaston Geens op. Na de eerste Vlaamse verkiezingen van 1995 werd hij in dit mandaat herbevestigd. Bij de Vlaamse verkiezingen van 1999 verloor de CVP, waardoor de partij in de oppositie belandde en Van den Brande zijn functie van minister-president verloor. Hij werd als Vlaams minister-president opgevolgd door Patrick Dewael (VLD), die de regering-Dewael leidde. Als minister-president sloot hij verdragen met andere landen en haalde hij de banden met Nederland nauwer aan om op basis van gemeenschappelijke economische en culturele belangen samenwerkingsakkoorden af te sluiten en op die manier een sterkere positie binnen Europa in te nemen.

Begin 2000 verhuisde hij van Bonheiden naar Mechelen om er op 8 oktober aan de gemeenteraadsverkiezingen deel te nemen. Hij greep echter naast de burgemeesterssjerp, waarna hij terugkeerde naar Bonheiden.

Sinds 1994 is Van den Brande lid van het Comité van de Regio's, waar hij van 1994 tot 1998, van 2000 tot 2002 en van 2006 tot 2008 ondervoorzitter en van 2008 tot 2010 voorzitter was. Ook was hij van 1999 tot 2003 lid van de Raadgevende Interparlementaire Beneluxraad en van 2003 tot 2009 lid van de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa. In deze functie kwam hij in 2005 in het nieuws omdat hij tegen zijn landgenoot Marc Verwilghen stemde die kandidaat was voor de functie van commissaris voor de rechten van de mens.

Bij de opstart van het Vlaams-Europees Verbindingsagentschap (vleva) in 2006 werd hij aangesteld als voorzitter van deze vzw die als doel heeft te faciliteren tussen Vlaanderen en Europa. Eind januari 2010 volgde hij Guy Peeters op als voorzitter van de raad van bestuur van de VRT. In 2010 ontving hij de Orde van de Vlaamse Leeuw.

In 2015 werd hij speciaal adviseur van Europees Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker, een functie waarin hij samen met de commissieleden nagaat "hoe de dialoog met de Europese burgers verder kan worden versterkt".[3]

Luc Van den Brande is gehuwd met Maria Baelus. Het koppel heeft drie kinderen en zes kleinkinderen.