Hugo Weckx
Levensloop
Was de zoon van Jan Weckx, redactiesecretaris van de krant "De Standaard".[1] Volgde de Grieks-Latijnse Humaniora aan het Heilig-Hartcollege (Ganshoren). Hij trad er op in verschillende toneelstukken geregisseerd door Ast Fonteyne. Hij werd later voorzitter van de Oud-leerlingenbond. Als doctor in de rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven ging Weckx in 1958 als advocaat aan de balie van Brussel werken. Daarnaast was hij van 1972 tot 1988 ook voorzitter van de Nederlandse Commissie van de Brusselse Cultuur. Ook stichtte hij het Brussels Kamertoneel en werd hij voorzitter van de Brusselse afdeling van het Davidsfonds.[2]
In 1964 werd hij voor de CVP verkozen tot gemeenteraadslid van Sint-Agatha-Berchem, waar hij van 1970 tot 1988 schepen was. Van 1966 tot 1968 was hij tevens provincieraadslid van Brabant.
In 1977 werd Weckx voor het arrondissement Brussel verkozen in de Kamer van volksvertegenwoordigers en bleef er zetelen tot in 1981. Vervolgens zetelde hij van 1981 tot 1987 in de Belgische Senaat: van 1981 tot 1985 als rechtstreeks gekozen senator voor het arrondissement Brussel en van 1985 tot 1987 als provinciaal senator. Daarna zetelde hij van 1987 tot 1995 terug in de Kamer. Door het toen bestaande dubbelmandaat zetelde hij van 1977 tot 1980 automatisch ook in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap en van 1980 tot 1985 en van 1987 tot 1995 in de Vlaamse Raad. Van 1994 tot 1996 was hij daarnaast ook lid van het Comité van de Regio's.
Van 1988 tot 1995 was hij eveneens minister in de Vlaamse Executieve. Van februari tot oktober 1988 was hij bevoegd voor Onderwijs en Brusselse Aangelegenheden, van 1988 tot 1992 voor Volksgezondheid en Brusselse Aangelegenheden en van 1992 tot 1995 voor Cultuur en Brusselse Aangelegenheden. In de jaren 1980 zette hij zich in voor een volwaardig statuut van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Zo pleitte hij voor de invoering van een rechtstreeks verkozen Brussels Hoofdstedelijk Parlement.
Vanaf 1999 was hij voorzitter van het Vlaams Cultuurhuis De Brakke Grond in Amsterdam. Ook werd hij onder andere beheerder van het Contact- en Cultuurcentrum Brussel en lid van de raad van bestuur van de Koninklijke Muntschouwburg.
Bij de Vlaamse verkiezingen van 2019 ondersteunt hij de CD&V-lijst in Brussel als lijstduwer.[3]
Bron
|
Voorganger: Theo Kelchtermans |
Vlaams minister van Onderwijs 1988 |
Opvolger: Daniël Coens |
Voorganger: Jan Lenssens |
Vlaams minister van Volksgezondheid 1988-1992 |
Opvolger: Leona Detiège |
Voorganger: Patrick Dewael |
Vlaams minister van Cultuur 1992-1995 |
Opvolger: Luc Martens |