Sabine de Bethune
Barones Sabine Louise Caroline M. de Bethune[3] (Leopoldstad (het huidige Kinshasa), 16 juli 1958) is een Belgisch politica voor de CD&V.
Sabine de Bethune
| ||||
Volledige naam | Sabine Louise Caroline M. de Bethune | |||
Geboren | Leopoldstad, 16 juli 1958 | |||
Kieskring | ||||
Regio | ||||
Land | ||||
Functie | Politica Advocate | |||
Partij | CVP / CD&V | |||
Functies | ||||
1985 - 1987 | Kabinetsmedewerker Paul Deprez | |||
1989 - 2003 | Voorzitster V&M | |||
1998 - 2007 | Kabinetsmedewerker Miet Smet | |||
1995 - 2014 | Senatrice | |||
1999 - 2003 | Ondervoorzitster Senaat | |||
2003 - 2011 | Fractievoorzitster Senaat | |||
2011 - 2014 | Voorzitter Senaat | |||
2014 - 2019 | Vlaams Parlementslid[1] | |||
2014 - 2019 | Deelstaatsenator[2] | |||
2019 - heden | Gecoöpteerd senator | |||
Website | ||||
|
Levensloop
Sabine de Bethune komt uit de adellijke familie de Bethune. Haar vader, Emmanuel de Bethune, was burgemeester van Marke en Kortrijk. Jean-Baptiste de Bethune (1821-1894), architect en belangrijkste vertegenwoordiger van de neogotiek in België, is haar betovergrootvader. Haar moeder was een dochter van Karel van Cauwelaert de Wyels (1905-1987), voormalig senator voor de CVP en hoofdredacteur van het dagblad Het Volk.
De Bethune studeerde rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven en sloot zich in die periode aan bij de CVP-Jongeren. Van 1983 tot 1988 werkte ze als advocate in Kortrijk en ze was in de jaren tachtig arrondissementeel voorzitster van de CVP-vrouwen. Van 1985 tot 1987 werkte ze op het kabinet van Vlaams minister Paul Deprez en van 1987 tot 1995 op het kabinet van CVP-minister Miet Smet, eerst van 1987 tot 1992 staatssecretaris voor Leefmilieu en Maatschappelijke Emancipatie en vanaf 1992 minister van Arbeid en Gelijke Kansen. Ook was ze van 1989 tot 2003 voorzitster van Vrouw & Maatschappij, een werkgroep binnen de CVP en vervolgens de CD&V.
Ze was voor het eerst kandidate voor een politieke functie bij de Europese verkiezingen in 1994, waarbij ze als opvolgster op de lijst stond. In 1995 raakte ze verkozen voor de Senaat en in 1999 en 2003 werd ze herkozen. Ook in 2007 verwierf ze weer een Senaatszetel, maar nu als eerste opvolgster, omdat de hoger geplaatste Frieda Brepoels verzaakte. Van 1999 tot 2003 was Bethune de eerste vrouwelijke ondervoorzitster van de Belgische Senaat. Op 19 juni 2003 werd ze verkozen tot voorzitster van de CD&V-Senaatsfractie. Op 10 oktober 2011 volgde ze Danny Pieters op als voorzitter van de Senaat.[4] Bij de Vlaamse verkiezingen van 25 mei 2014 was ze West-Vlaams lijstduwer. Ze werd verkozen met 19.775 voorkeurstemmen in het Vlaams Parlement. Zo kwam ze ook opnieuw in de Senaat terecht als deelstaatsenator.[5] Ze werd er opnieuw tot voorzitter gekozen,[6] wat ze bleef tot aan het einde van de regeringsvorming en de verdeling van de mandaten in oktober 2014. In januari 2019 werd ze opnieuw CD&V-fractievoorzitster in de Senaat.
Bij de verkiezingen van 2019 voerde de Bethune de CD&V-lijst voor de Kamer van volksvertegenwoordigers in de kieskring Brussel-Hoofdstad aan.[7] Ze raakte niet verkozen. Vervolgens werd ze door haar partij aangeduid als gecoöpteerd senator.[8]
De belangrijkste thema's in de Bethunes politieke werk zijn vrouwenrechten, arbeid en gezin, de noord-zuidverhoudingen en erfgoed.
Trivia
- Ze is sinds 21 mei 2014 Grootofficier in de Leopoldsorde.
- Tijdens haar voorzitterschap legde Prins Filip, hertog van Brabant, in de verenigde Kamers de eed af als Zevende Koning der Belgen.
Externe link
Voorganger: Juliette De Schrijver-Sioen |
Voorzitster van Vrouw & Maatschappij 1989 - 2003 |
Opvolger: Myriam Van Varenbergh |
Voorganger: Danny Pieters |
Voorzitter van de Senaat 2011 - 2014 |
Opvolger: Rik Daems |
Voorganger: Rik Daems |
Voorzitter van de Senaat 2014 |
Opvolger: Christine Defraigne |
Bronnen, noten en/of referenties
|