Itteren

Itteren (Limburgs: Ittere) is een kerkdorp en een voormalige gemeente in de Nederlandse provincie Limburg. Sinds 1970 is het dorp een van 44 officiële buurten van de gemeente Maastricht.[1] Itteren heeft circa 900 inwoners.

Itteren
Dorp in Nederland
(Details)

Situering
Provincie Limburg
Gemeente Maastricht
Coördinaten50° 54′ NB, 5° 42′ OL
Algemeen
Oppervlakte3,17 km²
Inwoners (2017)920
Overig
Netnummer043
Detailkaart
De buurt Itteren binnen de wijk Noordoost van de gemeente Maastricht
Portaal    Nederland
Gezicht op de kerk van Itteren (J. de Grave, 1676)

Geschiedenis

In 2009 vond in het deelgebied Emmaus een archeologische opgraving plaats in verband met de aankondiging van grootschalige ontgrindingswerkzaamheden in het gebied tussen Borgharen en Itteren in het kader van het Grensmaasproject. Hierbij werden twee begraafplaatsen gevonden uit de midden- en late-ijzertijd. Het zuidelijke was een crematiegrafveld omsloten door greppels, waarbij in sommige crematiegraven aardewerk, glazen armbanden of munten uit de periode 250-150 v.Chr. werden aangetroffen. Na 150 na Chr. vonden er opnieuw enkele begravingen plaats. Het noordelijke grafveld met 20 crematiegraven dateert uit de periode 500-200 v.Chr.[2]

Het huidige dorp is ontstaan in de middeleeuwen en vormde oorspronkelijk, samen met Borgharen, een vrije rijksheerlijkheid. In 1330 werd Itteren van Borgharen gescheiden en ging tot het Land van Valkenburg behoren, waar het een leen van werd. In 1661 kwam Itteren aan de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, in 1815 aan Nederland.

Het graven van het Julianakanaal brachten Itteren min of meer in een isolement, hoewel het dorp via een brug met het achterland verbonden werd.

Itteren was een zelfstandige gemeente, totdat deze in 1970 werd geannexeerd door de nabijgelegen gemeente Maastricht. Sindsdien is Itteren formeel een buurt of wijk van deze stad, hoewel het een aantal kilometers van de rest van Maastricht ligt.

Itteren werd, evenals het naburige Borgharen, herhaaldelijk overstroomd door de Maas. Dit deed zich het laatst voor in 1993 en 1995. Nadien zijn er dijken aangelegd rond het dorp, waardoor bij hoogwater een eiland ontstaat, zodat de dorpskern zelf niet meer onder water komt te staan.

In mei 2008 is na vele jaren van plannen begonnen met het Grensmaasproject op de locatie Itteren. In totaal worden er zo'n 11 locaties langs de Grensmaas aangepakt. Dit plan heeft tot doel grindwinning, beperking wateroverlast door stroombedverbreding en natuurontwikkeling. De opbrengst van de grindwinning vormt daarbij de financiering voor de realisering van de andere twee doelen.

Natuur en landschap

Itteren ligt op de rechteroever van de Maas, op een hoogte van ongeveer 43 meter. Het ligt sinds de aanleg van het Julianakanaal omstreeks 1930 op een langgerekt eiland, door enkele bruggen met het achterland verbonden.

De omgeving is vlak en gevoelig voor overstromingen. De Oude Kanjel, een kleine waterloop, stroomt tussen het oude en nieuwe deel van Itteren in noordelijke richting en mondt uit in de Geul, vlak voordat deze zelf in de Maas uitmondt. Even daarvoor gaat de Geul via een duiker onder het Julianakanaal door, stroomt aan de andere zijde van het kanaal verder langs de Kasteelhoeve Hartelstein, om iets ten westen van Voulwames uit te monden in de Maas.

In 2008 begon in het kader van het Project Grensmaas de ontgrinding van een aantal gebieden rondom Itteren en Borgharen, waarbij onder andere het Haertelsteinveld ten noorden van de kasteelhoeve werd vergraven en heringericht. Ook de Kleine Geul werd toen iets verlegd. Eind 2018 waren de werkzaamheden afgerond.[3]

Bezienswaardigheden
  • Sint-Martinuskerk
  • Mariakapel Pasestraat
  • Kasteelhoeve Hartelstein
  • Hofzijde Hartelstein

Bekende inwoners van Itteren

Nabijgelegen kernen

Borgharen, Bunde, Weert, Limmel

Zie ook
Zie de categorie Itteren van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.