Grand Prix Formule 1 van Japan 1988

Opnieuw stonden beide McLarens op de eerste startrij: Ayrton Senna voor Alain Prost.

Prost pakte bij de start de leiding voor Gerhard Berger en Ivan Capelli. Senna viel stil op de grid, maar doordat de start/finish strook naar beneden afloopt, kreeg hij zijn wagen toch nog aan de praat. Hij reed toen echter al wel in veertiende positie. Derek Warwick en Nigel Mansell botsten, wat resulteerde in respectievelijk een lekke band en kapotte neus. Toen ze de tweede ronde ingingen, had Senna al opnieuw 6 plaatsen ingelopen. Hierna ging hij Riccardo Patrese, Thierry Boutsen, Alessandro Nannini en Michele Alboreto voorbij en reed in vierde stelling in de vierde ronde. Capelli was voorbij Berger gegaan, die probleem had met het verbruik van zijn wagen, en nam de tweede plaats over. Alboreto ging van de baan toen hij op de zesde plaats reed.

In de elfde ronde ging Nelson Piquet van de baan en moest opgeven. In de veertiende ronde begon het licht te regenen, wat Senna een voordeel gaf omdat hij een uitstekend regenrijder was. Capelli ging in de volgende ronde voorbij Prost en kwam zo aan de leiding te rijden. Het was de eerste keer in vier jaar dat een niet-turbowagen een race leidde. Hij bleef echter maar een paar honderd meter aan de leiding rijden: de Honda-motor ontwikkelde meer kracht, waardoor Prost in de volgende bocht opnieuw de leiding kon pakken. Capelli probeerde Prost verschillende keren opnieuw in te halen, maar moest opgeven met een elektrisch probleem.

Senna maakte toen al snel terrein goed op Prost en in de 27ste ronde, toen beiden Andrea de Cesaris, Satoru Nakajima en Mauricio Gugelmin op een ronde zetten, ging Senna voorbij Prost. Senna zette hierop een aantal erg snelle ronden neer en bouwde een voorsprong van drie seconden uit. Met slicks op een natte baan, maakte Senna gebaren naar de wedstrijdleiding om de race te stoppen, maar dit werd niet gedaan. De hele afstand werd volgemaakt: Senna had aan de finish nog steeds de leiding voor Prost. Boutsen pakte de derde plaats, met Berger achter hem als vierde, Nannini vijfde. Patrese pakte het laatste puntje.

Met deze overwinning werd Senna wereldkampioen.