Australopithecus garhi

De soortnaam "garhi" betekent "verrassing" in de plaatselijke Afartaal.

Het holotype van deze soort heeft de vondstcode BOU-VP-12/130 en is in 1997 gevonden door Yohannes Haile-Selassie die deel uitmaakte van een onderzoeksgroep onder leiding van de Ethiopische paleontoloog Berhane Asfaw. De soort werd in 1999 door Asfaw samen met de Amerikaanse paleoantropoloog Tim White beschreven.[1]

Het holotype bevond zich ongeveer 1 meter boven een vulkanische aslaag (de Maoleem vitric tuff) die met behulp van Argon-Argon op 2,496 miljoen jaar (Ma) gedateerd werd. Andere vondsten werden met dezelfde methode gedateerd op ongeveer 2,5 Ma. Dit betekent dat de soort iets jonger is als de grens tussen het Plioceen en het Pleistoceen (2,588 Ma). Een ouderdom van 2,496-2,5 Ma komt overeen met Marine Isotope Stage 99, een relatief warme periode.[2]

De inhoud van de schedel is 450 cc en is vergelijkbaar met die van de andere soorten van dit geslacht.

Aanvankelijk dacht men dat deze overblijfselen afkomstig waren van een vooroudersoort van de mens en de nog ontbrekende schakel tussen de geslachten Australopithecus en Homo. Tegenwoordig gelooft men echter dat Australopithecus garhi, alhoewel meer ontwikkeld dan andere soorten binnen dit geslacht, slechts een concurrerende soort was van de toenmalige voorloper van de moderne mens.

Enkele primitief bewerkte vuursteensplinters werden bij de fossielen gevonden, die veel overeenkomst vertonen met de Oldowan-cultuur. Asfaw vermeldt dat de stenen werktuigen ouder zijn dan die gebruikt door Homo habilis[1]. Lang werd door paleoantropologen verondersteld dat alleen soorten van het geslacht Homo in staat waren verfijnde werktuigen te maken. De vuursteensplinters vertoonden echter geen sporen van de gebruikte technieken uit het Oldowan en het Acheuléen. Op een andere plaats in Bouri werden ongeveer 3000 primitief bewerkte vuursteensplinters gevonden, eveneens van ongeveer 2,5 miljoen jaar oud.