Red Deer Cave-mensen

In 1979 werd een deel van een schedel per toeval door de geoloog Li Changqin ontdekt in de Longlin Cave in Guangxi Zhuang in China. Pas in 2009 werden deze fossiele resten door Ji Xueping herontdekt. Andere menselijke resten werden in 1989 en 2008 opgegraven in Maludong (Red Deer Cave) in Yunnan.[3] Op grond van de in deze grot aangetroffen grote hoeveelheden fossiele resten van een uitgestorven edelhertsoort besloten de wetenschappers de grot "Red Deer Cave" te noemen en daaruit ontstond de naam van de 'nieuwe' mensensoort: Red Deer Cave-mensen.

Op grond van in de Longlin-grot aangetroffen houtskoolresten werden de fossielen via koolstofdatering gedateerd op een ouderdom tussen de 11.500 en 14.500 jaar. Bevestigd werd deze datering door het speleothem met behulp van de Uranium-thoriumdatering te analyseren. Tijdens de periode dat de Red Deer Cave-mensen leefden waren alle ander prehistorische mensachtigen, zoals de neanderthalers en denisovamens, al uitgestorven. Zodoende zijn de Red Deer Cave-mensen recenter dan de Floresmens, die rond 13.000 B.P. uitstierf.

Kaakfragmenten uit de Maludong grot

De schedelfragmenten en tanden van de twee locaties zijn vergelijkbaar met elkaar en suggereren dat ze afkomstig zijn van dezelfde populatie mensachtigen.[4] De Red Deer Cave-mensen laten een mix van archaïsche en moderne kenmerken zien.[3][5] Over het algemeen waren hun gezichten vrij kort en vlak met afgeronde schedels. Hun voorhoofd was sterk gebogen met prominente wenkbrauwen. Hun jukbeenderen waren zeer vlak, wat wijst op sterke kauwspieren. Ze hadden een brede neus. De schedelbeenderen waren heel dik. Hun kaken staken naar voren uit, maar ze misten een moderne-mens-achtige kin. Ze hadden ook grote molaire tanden. Computertomografie-scans van hun hersenholtes laten dezelfde mix van modern en primitief zien: hun voorhoofdskwabben doen modern aan, maar hun pariëtale hersenkwabben ogen nogal archaïsch.[3] Hun hersenen waren van gemiddelde grootte.[6] De schedelvolume is voor het Maludong 1704 fossiel geschat op 1327 cm³.[7] Het volume van de schedel van de moderne mens is niet veel groter (Zie onderstaande tabel).

Op grond van vondsten in de Maludonggrot leiden de wetenschappers af dat de Red Deer Cave-mensen op uitgestorven reuzenherten jaagden en het vlees in de grot bereidden.[9][10] Daarbij maakten zij gebruik van vuur. Eenvoudige stenen werktuigen zijn aangetroffen, maar het is onduidelijk of deze door de Red Deer Cave-mensen zijn gemaakt.[3]

De onderzoekers o.l.v. de Australische antropoloog Curnoe opperen twee mogelijke verklaringen voor de vraag waar ze vandaan kwamen.[3] In de eerste plaats zou het kunnen gaan om mensen die rond het ontstaan van de anatomisch moderne mens, ongeveer 200.000 jaar geleden, vanuit Afrika naar deze streek zijn verkast en sindsdien daar geïsoleerd hebben geleefd. In de tweede plaats kunnen de Red Deer Cave-mensen een van de laatste migranten uit Afrika zijn geweest, die in verschillende golven Oost-Azië hebben bevolkt. Christ Stringer van het Britse Natural History Museum in Londen oppert een derde mogelijkheid: deze groep kan een genetisch mengsel (hybride) vertegenwoordigen van diverse mensengroepen, die in meerdere golven vanuit Afrika naar Azië zijn vertrokken.[11]

Hoewel de fysische eigenschappen van de fossielen suggereren dat ze een tot op heden nog niet ontdekte soort van prehistorische mensen vormen, zijn de wetenschappers die de fossielen ontdekten terughoudend waar het gaat om het classificeren als nieuwe soort.[12] Andere wetenschappers zijn voornamelijk sceptisch en wijzen er op dat de afwijkingen binnen de grenzen vallen van wat verwacht kan worden van menselijke voorouders.[9] De verschillen kunnen door het verschijnsel van genetische drift zijn ontstaan. Bovendien zou ook de Denisovamens de voorouder van de Red Deer Cave-mensen kunnen zijn.[9]

Om op overtuigende wijze aan te tonen dat het hier een nieuwe soort betreft werden reeds verschillende pogingen gedaan om DNA terug te vinden. Deze pogingen waren tot op heden onsuccesvol. Nieuwe pogingen staan wel gepland.[13]