Australopithecus africanus

Op een zomerse dag in 1924 werden twee zware kratten bezorgd. Dart ontdekte in de tweede krat een schedel die nog vast zat in een breccie (een mengsel van steentjes, schelpen en dergelijke dat door een bindmiddel als kalk aan elkaar plakt). Met een hamer, een beitel en enkele scherpe breinaalden is Dart maanden bezig geweest om de breccie te verwijderen. In 1925 was Dart ervan overtuigd dat hij de "ontbrekende schakel" tussen aap en mens had gevonden en schreef in het tijdschrift Nature een artikel over zijn vondst, waarin hij het fossiel Austrolopithicus africanus - de zuidelijke aap van Afrika - noemde. Deze schedel kreeg de naam Taung-kind omdat het een jong overleden exemplaar betrof dat was gevonden in de kalksteengroeve van Taung.

In eerste instantie werd Darts artikel enthousiast ontvangen. Zelfs generaal Jan Smuts, de premier van Zuid-Afrika stuurde hem een felicitatie. Maar niet iedereen was onder de indruk, met name de gevestigde wetenschappelijke orde in het Verenigd Koninkrijk wilde er niets van weten. In Nature verschenen artikelen met kritiek op Darts interpretatie, overigens alle geschreven door mensen die het echte fossiel nooit hadden gezien. Arthur Keith van het Royal College of Surgeons was een van zijn felste tegenstanders. Hij kon niet geloven dat het Taung-kind de ontbrekende schakel was omdat het als een aap kleine hersenen had, al had het een menselijk gezicht, kaken en gebit. Dit was volgens hem de omgedraaide wereld. Keith was ervan overtuigd dat grote hersenen zich al vrij vroeg in de evolutie van de mens hadden ontwikkeld. Keith en zijn volgelingen trokken ook Darts anatomische kennis in twijfel. Dart herstelde nooit helemaal van deze openbare vernedering. Hij zette het plan om een boek over de schedel te publiceren van zich af, gaf het werken met fossielen op en een kreeg een zenuwinzinking. Zijn geliefde kind liet hij in een doos op het bureau van een collega achter, verlaten en vergeten.

Gelukkig voor Dart en het Taung-kind geloofde iemand in hen beiden: Robert Broom (1866–1951). Nadat hij de schedel van het kind had bestudeerd, was hij ervan overtuigd dat Dart gelijk had. Vastbesloten om dit uit te dragen, schreef hij een vooraanstaande onderzoeker in Oxford en kon hem overtuigen van de juistheid van Darts interpretatie. Later bleek dat Raymond Dart het volledig bij het rechte eind had.

Uit de isotoopanalyse van circa 2 Ma oude tanden gevonden in twee Zuid-Afrikaanse grotsystemen hebben wetenschappers van de universiteit van Oxford kunnen afleiden dat vrouwelijke specimen van onder andere de Australopithecus africanus uit hun groep vertrokken om bij een andere "stam" van een andere regio te leven.[1][2] De mannen groeiden op en stierven in het gebied waar ze geboren werden. Hetzelfde verschijnsel treedt ook op bij mensen, chimpansees en bonobo's.

• 
  Australopithecus africanus
• 
  De schedel van het Taung kind
• 
  Mrs.Ples

• Gracile australopithecines