titan

Niet te verwarren met: titaan

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  titan    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈtitɑn /
Woordafbreking
  • ti·tan
Woordherkomst en -opbouw
  • van Latijn Titan, in de betekenis van ‘reus’ aangetroffen vanaf 1626 [1] [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord titan titanen
titans
verkleinwoord titaantje titaantjes

Zelfstandig naamwoord

titan m [3]

  1. (mythologie) lid van een geslacht van reuzen uit de Griekse mythologie dat de strijd met de goden aanbond, doch verloor
    • Prometheus was de zoon van de titan Japetus. [4]
  2. (figuurlijk) een van de veruit sterksten of invloedrijksten op een bepaald gebied
    • Potgieter kreeg al dadelijk een sterke indruk van de beroemde Leidse student, die met zijn slordig uiterlijk en gebrek aan ‘wereld’ een titan van de geest was; van zijn afkeer van aanmatiging, zijn omvangrijke kennis en zijn helder oordeel, ook in literaire zaken. [5]
Synoniemen
Afgeleide begrippen
Vertalingen
    1.   

Gangbaarheid
  • Het woord titan staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
76 %van de Nederlanders;
74 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "titan" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. titan op website: Etymologiebank.nl
  3. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  4. Spiegel, H.L. (ed. F. Veenstra) Hert-spiegel. (1992) Verloren, Hilversum; ISBN 906550348X; p. 253; geraadpleegd 2019-04-13
  5. Smit, J. Leven en werken van E.J. Potgieter 1808-1875. 2e druk (1983) Martinus Nijhoff, Leiden; ISBN 90 247 9121 9; p. 73; geraadpleegd 2019-04-13


Tsjechisch
Periodiek systeem der elementen (ces)
H He
Li Be B C N O F Ne
Na Mg Al Si P S Cl Ar
K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
Cs Ba * Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
Fr Ra ** Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Fl Lv
↓
* La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu
** Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr
Uitspraak
  • IPA: /tɪtan/
Woordafbreking
  • ti·tan

Zelfstandig naamwoord

titan monbezield

  1. (element) (scheikunde) titaan, titanium; scheikundig element met symbool Ti en atoomnummer 22. Het is een grijs overgangsmetaal.
  1. «Zubní implantát je malý šroubek z čistého titanu.»
    De tandimplantaat is een kleine schroef uit puur titaan.
Verbuiging
  enkelvoud meervoud
nominatieftitantitany
genitieftitanutitanů
datieftitanutitanům
accusatieftitantitany
vocatieftitanetitany
locatieftitanutitanech
instrumentalistitanemtitany
Afkorting
Hyperoniemen
  • chemický element monbezield
  • chemický prvek monbezield
  • kov monbezield
  • přechodný kov monbezield
Afgeleide begrippen
  • titaničitý
  • titanitý
  • titanový
Verwante begrippen
  • Titan monbezield
  • Titán mbezield
  • titanit monbezield

Verwijzingen

    Meer informatie


    Turks

    Zelfstandig naamwoord

    titan

    1. (scheikunde), (element) titanium
    Synoniemen
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.