supinum
Nederlands
Woordafbreking
- su·pi·num
Woordherkomst en -opbouw
- van Latijn verbum supinum
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | supinum | supina |
verkleinwoord | supinumpje | supinumpjes |
Zelfstandig naamwoord
supinum o
- (taalkunde) de zelfstandig gebruikte verbogen infinitief in het Latijn; ook verbaal substantieve wijs genoemd; in tegenstelling tot het gerundium is de tijd toekomend
- Supina vertaalt men doorgaans met 'om te' + infinitief.
- (taalkunde) de voltooid tegenwoordige tijd van Zweedse werkwoorden
Gangbaarheid
- Het woord 'supinum' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.
Zweeds
Uitspraak
- Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
- IPA: / sɵpˈiːnˌɵm /
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | supinum | supinumet | supinum | supinumen |
genitief | supinums | supinumets | supinums | supinumens |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.