inductie

• Geluid:  inductie    (hulp, bestand)

• in·duc·tie

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘redeneren van het bijzondere naar het algemene’ voor het eerst aangetroffen in 1863 [1]
• Naamwoord van handeling van induceren met het achtervoegsel -tie [2]

inductie v

1. (medisch) opwekking, teweegbrenging, beïnvloeding
2. (biologie) opwekking van een ontwikkeling in een organisme of weefsel door beïnvloeding door een ander deel
3. (psychologie) beïnvloeding door iemand met een geestelijke stoornis van mensen uit zijn omgeving
4. (filosofie) het redeneren waarbij men de afwijking als uitgangspunt neemt en daaruit de algemene regel probeert af te leiden
5. (wiskunde) een bewijsvoering door de systematiek van enkele typerende gevallen vast te stellen en te bewijzen dat alle overige gevallen zich overeenkomstig gedragen
6. (taalkunde) de klankwijziging van een klinker door de klank van de erop volgende lettergreep. (beïnvloeding)
7. (natuurkunde) (elektrotechniek) opwekking van een spanning in een elektrische geleider door een verandering in het omringende magneetveld

• [2] ontlokking, teweegbrenging, veroorzaking
• [3] beïnvloeding, inboezeming, inwerking
• [6] klankverandering, klinkerverandering

• [4] deductie
• [5] deductie

• magneetinductie, magnetische inductie, volledige inductie (5), zelfinductie

• [3] suggestie
• [6] umlaut
• [7] antenne, bobine, detectielus, dynamo, magneetveld, pinpas, ringleiding, sensor, smoorspoel, transformator, ontstekingsspoel

• Het woord inductie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'inductie' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.