umlaut

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  umlaut    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈumlɑut /; /ˈumlʌʊt/
Woordafbreking
  • um·laut
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘vocaalwijziging o.i.v. een klank in de volgende lettergreep’ voor het eerst aangetroffen in 1846 [1]
  • Afkomstig van het Duitse naamwoord Umlaut.
enkelvoud meervoud
naamwoord umlaut umlauten
verkleinwoord umlautje umlautjes

Zelfstandig naamwoord

umlaut m

  1. (taalkunde) een diakritisch teken in de vorm van twee puntjes dat in onder andere het Duits gebruikt wordt om aan te geven dat een klinker om grammaticale redenen een andere klank gekregen heeft
    • Je was een paar umlautjes vergeten in je Duitse proefwerk. 
  2. (taalkunde) een vorm van klinkerharmonie waarbij een klinker in de ene lettergreep veranderd wordt door een klinker in de volgende
    • Door toevoeging van het achtervoegsel "-ti" aan "lang" is in het Nederlands het woord "lengte" ontstaan, omdat de i-klinker van "-ti" een umlaut van de a-klinker teweeggebracht heeft. 
Vertalingen
    1. een diacritisch teken   
    2. een vorm van klinkerharmonie   

Gangbaarheid
  • Het woord umlaut staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
90 %van de Nederlanders;
79 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "umlaut" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.