antenne

• Geluid:  antenne    (hulp, bestand)

• an·ten·ne

• Leenwoord uit het Italiaans, in de betekenis van ‘draad voor het zenden en ontvangen van elektromagnetische golven’ voor het eerst aangetroffen in 1906 [1]
• uit het italiaans [2]

antenne v/m [3]

1. (natuurkunde), (elektronica) een vrij opgestelde elektrische geleider voor het uitzenden en/of ontvangen van elektromagnetische straling in het radiofrequente gedeelte van het elektromagnetische spectrum

1. • De geleider van de antenne kan worden gecombineerd met directoren en/of een reflector om een richtwerking te verkrijgen. 

2. (dierkunde) een voelspriet bij verschillende dieren/insecten

1. • Deze kever heeft grote en gevorkte antennes. 

2. (visserij) het staafje van de dobber van een vislijn

1. • De antenne maakt het mogelijk de positie van de dobber te blijven zien bij het vissen. 

2. (scheepvaart) ra van een zeil

• [2] taster, voelspriet, voelhoorn

• [3] antennedobber

• [1] cai, director, frequentie, golflengte, gsm, kabeltelevisie, LOFAR, mobile telefoon, radio-omroep, paraboolreflector, radiocommunicatie, radiotelescoop, reflector, ruimteonderzoek, televisieomroep, radioverkeer, radiozendamateur
• [3] dobber, vishaak, vishengel, vislijn

• ergens een antenne voor hebben

• Het woord antenne staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'antenne' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.