historicus

• Geluid:  historicus    (hulp, bestand)
• IPA: / hɪsˈtorikʏs /

• his·to·ri·cus

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘geschiedkundige’ voor het eerst aangetroffen in 1770 [1]
• van Latijn historicus; op te vatten als afgeleid van historie met het achtervoegsel -icus [2][3]

historicus m

1. (geschiedenis) (beroep) deskundige op het terrein van de geschiedenis (eventueel in bezit van een academische graad)

1. • Historicus Timothy Snyder: 'Trump is uit op een dictatuur' [4] 

1. • Je schrijft een gedicht zo alsof je niets anders doet; je stelt je proza zo samen dat, hoewel je tot het verheven taalgebruik van een historicus opstijgt, toch niets de vrijheid van een dichter je in de weg staat. [5]

• geschiedkundige, geschiedschrijver, historiograaf

• cultuurhistoricus, godsdiensthistoricus, kerkhistoricus, krijgshistoricus, kunsthistoricus, literatuurhistoricus, mediahistoricus, wetenschapshistoricus

• Het woord historicus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'historicus' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• IPA: /hisˈto.ri.kus/

• van Oudgrieks ἱστορικός (historikós) "historisch"; op te vatten als afleiding van historia met het achtervoegsel -icus

historicus m

1. geschiedkundige, historicus

• Nederlands: historicus