Henri Pélissier

Henri Pélissier (Parijs, 22 januari 1889 - Dampierre-en-Yvelines, 1 mei 1935) was een Frans wielrenner. Zijn bijnaam luidde Fil de fer, man van ijzer. Pélissier was beroepsrenner van 1911 tot 1926; zijn loopbaan werd onderbroken door de Eerste Wereldoorlog. In 1923 schreef hij de Ronde van Frankrijk op zijn naam.

Henri Pélissier
Henri Pélissier in 1919
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	22 januari 1889
Geboorteplaats	Parijs, Frankrijk
Overlijdensdatum	1 mei 1935
Overlijdensplaats	Dampierre-en-Yvelines, Frankrijk
Sportieve informatie
Discipline(s)	Weg
Ploegen
1910 - 1911 1912 1913 1914 1915 - 1918 1919 1919 1920 1920 1920 1921 1921 1921 1922 1922 1923 1923 1924 1925 1926 - 1928	Individueel Alcyon-Dunlop Alcyon Peugeot-Wolber Individueel La Sportive JB Louvet Bianchi-Pirelli La Sportive JB Louvet La Sportive JB Louvet Bianchi-Dunlop JB Louvet-Soly Automoto-Wolber-Russell Cycles JB Louvet-Soly-Dunlop Automoto-Hutchinson Automoto Automoto-Hutchinson Dilecta-Wolber
Beste prestaties
Milaan-San Remo	1e (1912)
Ronde van Vlaanderen	4e (1922)
Parijs-Roubaix	1e (1919, 1921)
Ronde van Lombardije	1e (1911, 1913, 1920)
Ronde van Frankrijk	1e (1923) 10 etappezeges
Portaal    Wielersport

Pélissier was een van drie broers (naast Francis en Charles) die beroepswielrenner zouden worden. Hij kreeg de bijnaam "Henri de Groote". Hij begon in 1911 professioneel te koersen en boekte al voor de Eerste Wereldoorlog belangrijke overwinningen, waaronder in 1912 Milaan-San Remo en drie etappes in de Ronde van Frankrijk 1914.

Hij stond bekend als een eigenzinnig en rebels coureur, waarvan het meest bekende voorbeeld wel zijn langdurige vete is met Henri Desgrange over de erbarmelijke omstandigheden waarin renners in de eerste jaren van de Tour moesten rijden.

Na de oorlog won hij in 1919 Parijs-Roubaix. Voorafgaand aan de editie van 1921 eisten Henri en zijn broer Francis dat hun sponsor meer zou betalen dan het schijntje dat renners tot dan toe ontvingen. Hun verzoek werd afgewezen en zij verkozen om zonder sponsor als onafhankelijken te rijden. Desgrange bezwoer dat ze nooit meer op de voorpagina van zijn krant l'Auto zouden verschijnen, maar die woorden moest hij schielijk inslikken toen Henri de wedstrijd won. Na weer zo'n ruzie in 1923 schreef Desgrange: "Pélissier zal de Tour nooit winnen. Hij weet niet wat lijden is." Pélissier logenstrafte deze woorden door datzelfde jaar de Tour te winnen.

Pélissier stond berucht om zijn ruziezoekende en driftige aard, wat veelvuldig tot onmin met anderen in het peloton leidde en na zijn wielercarrière tot een snelle teloorgang in zijn privéleven. In 1933 pleegde zijn vrouw Leonie zelfmoord en twee jaar later schoot zijn nieuwe partner, Camille Tharault, Pélissier dood, nadat hij haar tijdens een ruzie met een mes had verwond. Zij schoot met hetzelfde vuurwapen dat zijn vrouw had gebruikt.

Hij was een fenomeen en super-crack. Hij wilde nooit verliezen, en om te winnen waren alle middelen goed. Hij was een volbloed en driftkop in de koersen.