Richard II van Engeland

Richard II (Bordeaux, 6 januari 1367 – kasteel Pontefract (Yorkshire), 14 februari 1400) was koning van Engeland van 1377 tot 1399. Hij was de jongste en enige overlevende zoon van Eduard van Woodstock (de 'Zwarte Prins') en Johanna van Kent en kleinzoon van Eduard III.

Richard II
1367-1400
Prins van Wales
Periode	1376-1377
Voorganger	Eduard van Woodstock
Opvolger	Hendrik van Monmouth
Hertog van Aquitanië
Periode	1376–1390
Voorganger	Eduard IV de Zwarte Prins
Opvolger	Jan II van Gent
Koning van Engeland
Periode	1377–1399
Voorganger	Eduard III
Opvolger	Hendrik IV
Vader	Eduard de "Zwarte Prins"
Moeder	Johanna van Kent
Handtekening
Wapen van Richard als koning van Engeland

Door de dood van zijn vader werd hij Prins van Wales. Hij werd al op 10-jarige leeftijd koning en stond onder voogdij van zijn ooms, Edmund, hertog van York, Thomas, hertog van Gloucester en Jan van Gent, hertog van Lancaster.

Al snel kreeg hij te maken met de Engelse Boerenopstand (1381) die ontstond naar aanleiding van onder andere de zogenaamde "poll tax" (belasting per hoofd van de bevolking) en onder leiding stond van Wat Tyler. Deze opstand wist hij goed te onderdrukken, en het zag ernaar uit dat hij een bekwame koning zou worden.

In 1382 trouwde hij met de 16-jarige Anna van Bohemen, de dochter van keizer Karel IV van het Heilige Roomse Rijk. Hij was toen zelf 15 jaar oud. Zij stierf kinderloos in 1394.

Richard omringde zich met slechte adviseurs en leed daarbij aan depressies. Deze omstandigheden en de dreiging van een invasie van de Fransen, waarmee Engeland sinds 1337 in oorlog was (de Honderdjarige Oorlog), veroorzaakten veel tegenstand. Een strijd om de macht tussen Richard en zijn ooms, gesteund door het parlement, werd in 1388 beslist in het voordeel van de ooms. In 1389 wist Richard zich van hun voogdij te bevrijden en zocht hij toenadering tot het parlement, waarna een periode van rust intrad. In 1389 sloot Richard een wapenstilstand met Frankrijk (wapenstilstand van Leulinghem).

In 1396 trouwde hij met Isabella van Valois, dochter van Karel VI van Frankrijk. Ook dit huwelijk bleef kinderloos.

Het parlement verlangde invloed op het financiële beleid, waarop Richard een nieuw parlement instelde dat met zijn inzichten instemde. Nu hij de absolute macht in handen had begon hij een ware terreur, die zich uitte in onderdrukking, doodvonnissen en zware belastingen. Toen hij 1399 een campagne naar Ierland op touw zette, keerde zijn neef Hendrik Bolingbroke (de in 1398 verbannen zoon van Jan van Gent en latere koning Hendrik IV), terug. Hij wist Richard op 30 september 1399 opzij te zetten en in de Tower van London op te sluiten. Richard werd overgebracht naar het kasteel Pontefract in York en daar in 1400 vermoord. Hij werd begraven in King's Langley Church, Hertfordshire, maar zijn lichaam werd later overgebracht naar Westminster Abbey.

William Shakespeare wijdde een toneelstuk met de titel The Tragedy of King Richard the Second aan het leven van Richard II.