Hardeknoet

Hardeknoet (Engels: Harthacanute, ook Hardicanute of Hardecanute; Deens Hardeknud) (Noorwegen of Normandië, 1018/1019 – Lambeth, 8 juni 1042) was koning van Engeland van 1040 tot 1042 en als Knoet III koning van Denemarken van 1035 tot 1042.

Hardeknoet
1018-1042
Koningin Emma van Normandië met haar zoons Hardeknoet en Eduard de Belijder op de achtergrond (Encomium Emmae Reginae, 1041-42).
Koning van Denemarken
Periode	1035–1042
Voorganger	Knoet II
Opvolger	Magnus I
Koning van Engeland
Periode	1040-1042
Voorganger	Harold I
Opvolger	Eduard de Belijder
Vader	Knoet de Grote
Moeder	Emma van Normandië
Dynastie	Huis Jelling

Hij was de enige zoon van Knoet de Grote en Emma van Normandië. In 1035 volgde hij zijn vader op als koning van Denemarken (1035-1042) en hij was ook de wettige erfgenaam van de Engelse troon, maar kon die op dat moment niet opeisen. Zijn onwettige halfbroer Harold deed dat wel en werd in 1037 uitgeroepen tot koning Harold I (Hazenvoet).

Hardeknoet zette een expeditie op touw om zijn recht op te eisen. Zijn broer Harold stierf echter voor hij aankwam. Hierop werd Hardeknoet op 18 juli 1040 in de kathedraal van Canterbury tot koning uitgeroepen. Hij liet het lijk van zijn broer opgraven, onthoofden en in een moeras werpen.

Zijn regeerperiode was kort en weinig succesvol, mede omdat hij zware belastingen oplegde. Hij was niet getrouwd en had geen kinderen. Hij nodigde zijn halfbroer Eduard de Belijder, een zoon van Emma uit haar eerste huwelijk met Ethelred, uit om de macht te delen en zijn opvolger te worden. Hij overleed in 1042 aan de gevolgen van een drankgelag en werd begraven in Winchester. Eduard volgde hem op, waarmee voor korte tijd de macht van de Saksische vorsten werd hersteld.