Edmund van Langley

Edmund van Langley werd geboren als de vijfde zoon en het zesde kind van koning Eduard III van Engeland en Filippa van Henegouwen. Na de dood van zijn peetvader John de Warenne erfde hij al op jonge leeftijd enkele landgoederen in Yorkshire. In 1359 streed hij aan de zijde van zijn vader tijdens de onsuccesvolle militaire campagne in Frankrijk. Drie jaar later werd hij door zijn vader benoemd tot graaf van Cambridge. Vervolgens vocht hij aan de zijde van John Hastings in Bretagne tijdens de Honderdjarige Oorlog. Ook was hij betrokken bij de Portugese Crisis in 1381 met een expeditieleger.

Tijdens het koningschap van zijn neef Richard II was Edmund in 1394 regent in Engeland toen de koning op veldtocht was in Ierland. Toen in 1399 Hendrik van Bollingbroke met diens leger in Yorkshire landde besloot Edmund hem te steunen en bleef hij na de troonsbestijging van Hendrik trouw aan de zaak van de Lancasters. Hij overleed in zijn geboorteplaats en werd aldaar begraven. Hij werd als hertog van York opgevolgd door zijn oudste zoon Eduard.

Edmund van Langley huwde met Isabel van Castilië, een dochter van koning Peter I van Castilië, zij kregen samen drie kinderen:

• Eduard (1373-1415), tweede hertog van York
• Constance (1374-1416), gehuwd met Thomas le Despenser
• Richard, (1375-1415), graaf van Cambridge, grootvader van Richard III van Engeland

Na de dood van Isabella huwde Edmund met zijn verre nicht Joan Holland. Hun huwelijk bleef kinderloos.

• Douglas Biggs (1994): “A Wrong Whom Conscience and Kindred Bid Me to Right: A Reassessment of Edmund of Langley, Duke of York and the Usurpation of Henry IV” Albion, 26, blz. 231–246.
• Anthony tuck (2008): "Edmund, first duke of York (1341-1402)", in: Oxford Dictionary of National Biography.