Elizabeth II van het Verenigd Koninkrijk

Elizabeth werd geboren als het eerste kind van prins Albert, de hertog van York, en diens vrouw Elizabeth Bowes-Lyon. Haar vader was de tweede zoon van koning George V en koningin Mary; haar moeder was de jongste dochter van de Schotse graaf en gravin van Strathmore.[2]

Elizabeth was bij geboorte derde in rij voor troonopvolging, na haar oom de latere Edward VIII, op dat moment prins van Wales, en haar vader. Er was geen reden aan te nemen dat Elizabeth ooit aanspraak zou kunnen maken op de troon, omdat werd verwacht dat prins Edward in het huwelijk zou treden en daarmee zouden zijn eventuele kinderen hoger op de opvolgingslijst staan. Prins Edward verkreeg geen legitieme troonopvolger en deed bovendien (verplicht) afstand van zijn rechten op de troon om te kunnen huwen met Wallis Simpson. Elizabeths kandidatuur had dan nog doorkruist kunnen worden als haar ouders mannelijke nakomelingen zouden hebben, hetgeen echter niet gebeurde. Elizabeth had alleen een jongere zus, prinses Margaret Windsor gravin van Snowdon.

Elizabeth en Margaret werden thuis geschoold. Elizabeth studeerde geschiedenis bij C.H.K. Marten van Eton College. Zij werd in godsdienst geschoold door de aartsbisschop van Canterbury en is een toegewijd lid van de Anglicaanse Kerk, waarvan ze als staatshoofd titulair leider (Supreme Governor) is.

Toen haar vader in 1936 koning werd als gevolg van de abdicatie van zijn broer Edward VIII werd Elizabeth eerste in lijn voor troonopvolging. Haar officiële titel werd Her Royal Highness The Princess Elizabeth. In Wales gingen stemmen op haar ook de titel van Prinses van Wales toe te kennen. Dit is echter geen zelfstandige titel, maar de titel die wordt gedragen door de echtgenote van de prins van Wales. Bovendien was er (in ieder geval nog theoretisch) kans dat George alsnog een mannelijke nakomeling zou verwekken.

Diensttijd voor Elizabeth in 1945

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden Elizabeth en Margaret geëvacueerd naar Windsor Castle. Er werd overwogen de kinderen (Elizabeth was 13 en Margaret 10) over te brengen naar Canada, maar hun moeder weigerde dit categorisch:

"The children won't go without me. I won't leave the King. And the King will never leave."
("De kinderen gaan niet zonder mij. Ik zal de koning niet achterlaten. En de koning zal nooit vertrekken.)"

Op dertienjarige leeftijd ontmoette Elizabeth voor de eerste maal Philip Mountbatten, die later haar echtgenoot zou worden.

In februari 1945 wilde Elizabeth een directere rol spelen bij de oorlogsinspanningen. Ze nam dienst bij de Auxiliary Territorial Service, een vrouwenafdeling van het Britse leger. Ze werd opgeleid tot monteur en vrachtwagenchauffeur.[3] Dit was de eerste keer dat ze klassikaal onderwijs volgde. Elizabeth is het eerste vrouwelijke lid van het Britse koninklijk huis dat actief was in militaire dienst.

Tijdens de kroning, 1953

Na de oorlog vergezelde Elizabeth haar ouders in 1947 op een reis naar Zuid-Afrika, dit werd haar eerste officiële staatsbezoek.

Zij trad op 20 november 1947 in het huwelijk met Philip Mountbatten, prins van Griekenland en Denemarken. Philip moest hiervoor zijn aanspraak op de Griekse troon opgeven, en deed, alvorens de titel van Hertog van Edinburgh te verwerven afstand van zijn eerdere titels. Philips verleden was niet geheel onbesproken. Hij was Grieks-orthodox, bezat geen substantiële financiële middelen en had een zuster die met een nazi was getrouwd.

Het pasgetrouwde stel betrok Clarence House in Londen. Philip was als officier van de Royal Navy echter regelmatig gestationeerd op Malta.

De gezondheid van haar vader werd begin jaren 50 slechter, en Elizabeth nam al in 1951 voor hem waar bij publieke taken. Zo bracht ze dat jaar bezoeken aan Griekenland, Malta en Italië. In oktober 1951 was ze in Canada en bracht ze een bezoek aan Harry S. Truman, de president van de Verenigde Staten. In januari 1952 vertrokken Elizabeth en Philip voor een reis door Australië en Nieuw-Zeeland. Onderweg bezocht het paar eerst Kenia, maar de reis werd abrupt afgebroken na het bericht van de dood van koning George VI op 6 februari.

Een staatsbezoek aan Duitsland, 1992

De Britse koninklijke familie

Elizabeths Proclamation of Accession werd uitgesproken op 7 februari 1952 tijdens een plechtigheid op St. James's Palace. Haar kroning vond plaats op 2 juni 1953 in Westminster Abbey. Het koninklijk paar betrok Buckingham Palace, alhoewel het geen geheim is dat Elizabeth liever op Windsor Castle, Balmoral Castle in Schotland of Sandringham House in Norfolk verblijft.

Toen Elizabeth gekroond werd tot vorstin werd zij koningin van het Verenigd Koninkrijk, Canada, Pakistan, Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland, Ceylon en Australië. Tegenwoordig zijn Zuid-Afrika, Ceylon (als Sri Lanka) en Pakistan allemaal onafhankelijke republieken. Zij erkennen haar niet meer als staatshoofd. Ze regeert nog vijftien onafhankelijke soevereine tronen naast de Britse Troon (de Commonwealth realms). Ze is daardoor de enige persoon ter wereld die naast haar eigen moederland andere staten apart vertegenwoordigt.

In 1953 en 1954 maakte zij met prins Philip een wereldreis van zes maanden en eind jaren 50 bezocht zij de Verenigde Staten en Canada. In 1961 bezocht zij India en Pakistan en was daarna te gast in alle Europese landen. Ook is zij regelmatig aanwezig bij de vergaderingen van de regeringsleiders van het Gemenebest van Naties.

Tijdens de regeringsperiode van Elizabeth is er staatsrechtelijk, politiek en economisch veel veranderd. Zij was eerst staatshoofd van een van de grootste machten ter wereld, maar gaandeweg is het Britse Rijk getransformeerd tot het huidige Commonwealth of Nations, waarbij Elizabeth een belangrijke rol heeft gespeeld in het onderhouden van de goede betrekkingen. Elisabeth maakte tijdens haar regeerperiode zowel de toetreding van het Verenigd Koninkrijk tot de Europese Economische Gemeenschap, als de uittreding uit de Europese Unie (Brexit) mee. Beide gebeurtenissen gingen met veel politiek tumult gepaard.

Tijdens de Coronacrisis in 2020 stak de koningin op 93-jarige leeftijd in een zeldzame toespraak (buiten de opening van het parlement en de kersttoespraken) het Britse volk en de Commonwealth een hart onder de riem.[4]

De Britse vorstin werd overal ter wereld gedecoreerd, zie daarvoor de lijst van onderscheidingen van Elizabeth II van het Verenigd Koninkrijk.

Tijdens de regeringsperiode van Elizabeth is het Verenigd Koninkrijk veranderd van een christelijke in een multireligieuze natie. De koningin houdt bij voorkomende gelegenheden haar bisschoppen voor dat de Anglicaanse Kerk de behoeder moet zijn van de vrijheid van alle godsdiensten in het land.[5] Er zijn diplomatieke betrekkingen aangeknoopt met het Vaticaan, en paus Benedictus XVI is door Elizabeth in Londen ontvangen.

De koningin is pleitbezorger van de godsdienst in de samenleving. "Geloof speelt een sleutelrol in de identiteit van vele miljoenen mensen en geeft hun een gevoel ergens bij te horen."[6] Ze leek daarmee te reageren op een uitspraak van de Law Lords, die het gebed aan het begin van gemeenteraadsvergaderingen hadden verboden.

In 1992 scheidde Elizabeths dochter Anne van Mark Phillips en kondigde zowel prins Charles als prins Andrew aan gescheiden van hun echtgenotes te leven. In datzelfde jaar werd een groot deel van Windsor Castle door brand verwoest. Elizabeth beschreef het jaar als een "Annus Horribilis" (Latijn voor "verschrikkelijk jaar"). Haar probleem bleef echter haar imago van wereldvreemde ijskoningin. Toen prinses Diana in 1997 verongelukte, werd haar reactie op dit nieuws zelfs door de meest verstokte monarchisten kil gevonden. Ter verdediging van Elizabeth wordt wel aangevoerd dat zij niet afstandelijk, maar verlegen is en dat zij het koningschap slechts op zich heeft genomen omdat ze zich geroepen voelde door God. Na het overlijden in 2002 van haar zus Margaret en haar moeder bleek Elizabeth nog steeds op steun vanuit het volk te kunnen rekenen. Haar gouden jubileum in juli 2002 werd tegen veler verwachting een groot feest.

Hoewel met enige regelmaat wordt gesteld dat Elizabeth, vanwege haar hoge leeftijd, moet aftreden,[7] is het onwaarschijnlijk dat dit gaat gebeuren. Bovendien is het doen van troonsafstand niet conform de traditie in het Verenigd Koninkrijk; Britse monarchen regeren tot hun dood, zoals de vader en grootvader van Elizabeth II ook deden.[8]

• Video: De kroning van Koningin Elisabeth II

• In de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Londen van 2012 figureerde koningin Elizabeth in een korte James-Bondfilm, waarin gesuggereerd werd dat ze uit een helikopter met een parachutesprong het olympisch stadion betrad.
• De kroning van Elizabeth II op 2 juni 1953 is de eerste buitenlandse live-uitzending uit de geschiedenis van de Nederlandse televisie.[9]

Zie de categorie Elizabeth II of the United Kingdom van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.