RSC Anderlecht in het seizoen 1997/98

Reeds in januari 1997 raakte bekend dat Anderlecht in het seizoen 1997/98 gecoacht zou worden door René Vandereycken. De eigenzinnige Limburger en oud-speler van Anderlecht werd weggeplukt bij de Brusselse rivaal RWDM. In het zog van Vandereycken maakte ook verdediger Spira Grujić de overstap van RWDM naar Anderlecht. Roger Van den Bossche, die bij AA Gent al eens met Vandereycken had samengewerkt, werd de nieuwe keeperstrainer.

Vandereycken voerde in Anderlecht meteen een nieuw spelsysteem in. De Limburgse coach koos voor een vijfkoppige defensie met een ouderwetse libero. In de eerste competitiewedstrijd van het seizoen mocht paars-wit het meteen opnemen tegen zijn ex-club RWDM. Vandereyckens team verloor in eigen huis met 0–2 van zijn vorige werkgever. Grujić, die een seizoen eerder nog voor RWDM speelde, werd na 76 minuten met een rode kaart van het veld gestuurd.

Door de slechte resultaten, zijn verdedigend ingestelde speelstijl en het feit dat hij bijna wekelijks van opstelling veranderde, kwam Vandereycken al snel onder vuur te liggen. Op 28 november 1997 moest Anderlecht, dat in het klassement op de zevende plaats stond, op bezoek bij leider Club Brugge. Paars-wit verloor het belangrijke duel met 2–1 en zakte terug naar de negende plaats. Enkele dagen later werd Vandereycken ontslagen. Begin december 1997 trok de club Arie Haan aan. De Nederlandse oud-speler van Anderlecht, die midden jaren 1980 ook al eens trainer van de club was geweest, was twee maanden eerder ontslagen bij Feyenoord. Onder zijn leiding koos Anderlecht opnieuw voor een viermansverdediging. In de spits kreeg de Noorse nieuwkomer Ole Martin Årst zijn kans. Hij zou het seizoen uiteindelijk afsluiten als topschutter van het team.

Met Bruno Versavel, Celestine Babayaro, Johan Walem en Danny Boffin nam Anderlecht in de zomer van 1997 afscheid van enkele vaste waarden uit het tijdperk van trainer Johan Boskamp. In ruil mocht Vandereycken de 31-jarige Enzo Scifo, met wie hij in de jaren 1980 nog had samengespeeld, verwelkomen. De ervaren middenvelder en clubicoon was de opvallendste nieuwkomer in het Astridpark. Op Scifo's aanraden werd ook de Deense spits Dan Petersen naar Anderlecht gehaald. In de winter versterkte Anderlecht zich met de Noorse spits Ole Martin Årst.

In de competitie speelden de Brusselaars wisselvallig. Op het middenveld bleek al snel dat Scifo en Pär Zetterberg geen complementair duo vormden en dus besloot Vandereycken begin oktober om Scifo naar de verdediging te schuiven. De middenvelder werd tegen zijn zin de nieuwe libero van het team. De eerste wedstrijd met Scifo als leider van de verdediging werd een groot succes; Anderlecht won in eigen huis met 5–0 van KSC Lokeren. Maar omdat begin november Zetterberg met een blessure uitviel, keerde Scifo terug naar het middenveld en werd Suad Katana de nieuwe libero.

Toen Anderlecht in november 1997 terugviel naar de negende plaats in het klassement werd besloten om hoofdcoach René Vandereycken aan de deur te zetten. In december trok het bestuur Arie Haan aan als zijn opvolger.

Hoewel Anderlecht ook onder Haan nog steeds naar zijn beste vorm zocht, wist het elftal toch op te rukken naar de vierde plaats. Onder leiding van de Nederlandse trainer verloren de Brusselaars slechts drie competitiewedstrijden. In maart 1998 mocht Haan bovendien twee nieuwkomers uit Portugal verwelkomen. Filip De Wilde keerde na twee jaar bij Sporting Lissabon terug naar Anderlecht, terwijl bij Benfica de Nederlander Gaston Taument werd weggeplukt. De rechtsbuiten had in het seizoen 1995/96 nog met Haan samengewerkt bij Feyenoord. Taument bezorgde Anderlecht op de slotspeeldag tegen SK Beveren het laatste Europese ticket door in de 90e minuut het enige doelpunt van de wedstrijd te scoren.

Ook in de UEFA Cup kende Anderlecht moeilijkheden. In de eerste ronde van het toernooi verloor paars-wit in de heenwedstrijd met 4–3 van Wüstenrot Salzburg. In de terugwedstrijd stond Anderlecht na een half uur al 0–2 achter. Uiteindelijk won Anderlecht na onder meer twee treffers van Frédéric Peiremans nog met 4–2, waardoor de Brusselaars het in de volgende ronde mochten opnemen tegen titelverdediger FC Schalke 04. Anderlecht verloor zowel de heen- als terugwedstrijd met een doelpunt verschil (1–0, 1–2).

Ondanks het teleurstellende seizoen werd aanvoerder Pär Zetterberg voor de derde keer in zijn carrière verkozen als Profvoetballer van het Jaar. De Zweed kreeg ook voor de eerste keer de Fair-Play Prijs.

P: wedstrijden gespeeld, W: wedstrijden gewonnen, G: gelijke spelen, V: wedstrijden verloren, +: gescoorde doelpunten, -: doelpunten tegen, DS: doelsaldo, Ptn: totaal punten
K: kampioen, D: degradeert, (beker): bekerwinnaar, (CL): geplaatst voor Champions League, (UEFA): geplaatst voor UEFA-beker