Homo erectus meganthropus

Homo erectus meganthropus
	Taxonomische indeling
Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Chordata (Chordadieren)
Klasse:	Mammalia (Zoogdieren)
Orde:	Primates (Primaten)
Familie:	Hominidae (Mensachtigen)
Geslacht:	Homo (Mensen)
Soort:	Homo erectus †
	Ondersoort
	Homo erectus meganthropus †;
	Afbeeldingen Homo erectus meganthropus op Wikimedia Commons
	Homo erectus meganthropus op Wikispecies
Portaal	Biologie ; Zoogdieren

Homo erectus meganthropus is een uitgestorven ondersoort van de Homo erectus, waarvan skeletdelen (fragmenten van een grote kaak en schedeldak) in Sangiran, Midden-Java, gevonden zijn. Ondanks dat de oorspronkelijke wetenschappelijke naam Meganthropus palaeojavanicus onjuist is, wordt deze soms als informele bijnaam voor de fossielen gebruikt.[1] Alhoewel er bij de taxonomische en fylogenetische bepaling nog onzekerheden bestaan, zijn de meeste paleontologen van mening dat de Meganthropus gerelateerd is aan de Homo erectus. Vanwege de vele onzekerheden gebruikt de wetenschap soms nog de begrippen Homo palaeojavanicus en zelfs Australopithecus palaeojavanicus.[2] Verder wordt ook Homo erectus palaeojavanicus als begrip gebruikt.

Sommige van deze vondsten waren vergezeld van bewijs van het gebruik van gereedschap vergelijkbaar met dat van Homo erectus. Mede daarom wordt deze vroege mens gerekend tot de Homo erectus.

Naar een studie van Andrew Kramer uit 1994 kunnen de fossielen (alle uit Java) morfologisch toegewezen worden aan Homo erectus, en niet aan australopithecines.[3] Volgens Donald Tyler is het onduidelijk of de Meganthropus wel een variant is van de Homo erectus.[4] Hij heeft anatomische kenmerken vergelijkbaar met die van de Homo habilis. Over de taxonomische en fylogenetische status van de Meganthropus is er bij de wetenschap geen consensus.[5] Hij kan als een chronosoort naast de Javamens hebben geleefd.

Vondsten

De belangrijkste Meganthropus fossielen bestaan uit Sangiran 6 (de oorspronkelijke Meganthropus A), Sangiran 8 (Meganthropus B) en Sangiran 31. Deze laatste werd tot voor kort, samen met Sangiran 5 en Sangiran 9 beschouwd als mogelijke Aziatische australopithecines[6][7] Alle vondsten zijn onderkaken, met uitzondering van het vervormde schedelfragment Sangiran 31.[8]

Externe links

Voorlopers en oude verwanten van de mens
Fossiel voorkomen	Geslacht	Soorten
7 - 4,4 Ma	Sahelanthropus	Sahelanthropus tchadensis
	Orrorin	Orrorin tugenensis
	Ardipithecus	Ardipithecus ramidus · Ardipithecus kadabba
4,3 - 2 Ma	Australopithecus	A. anamensis · A. afarensis · A. bahrelghazali · A. africanus · A. garhi · A. sediba
3,5 Ma	Kenyanthropus	Kenyanthropus platyops
2,5 - 1 Ma	Paranthropus	P. aethiopicus · P. boisei · P. robustus
tot heden	Homo	H. antecessor · H. cepranensis · H. denisova · Homo erectus (Javamens · Pekingmens) · H. ergaster · H. floresiensis · H. gautengensis · H. georgicus · H. habilis · H. heidelbergensis · H. helmei · H. neanderthalensis · H. rhodesiensis · H. rudolfensis · Homo sapiens (H. s. idaltu · Cro-magnonmens · Red Deer Cave-mensen)

Bronnen en verwijzingen

(en) Line, Pete.‘Giants’ in the land: an assessment of Gigantopithecus and Meganthropus. In: Journal of Creation 20(1):105–108. April 2006. Opmerking: Dit tijdschrift wordt onderhouden door aanhangers van beweging der creationisten.
(en) Jacob T. 1981. Meganthropus, Pithecanthropus, and Homo sapiens in Indonesia: evidence and problems. Colloque Int CNRS Process Hominisation 599:81–84. 1981.
(en) Kramer, A.,A critical analysis of claims for the existence of Southeast Asian australopithecines. In: Journal of Human Evolution 26:3–4, 1994
(en) Tyler,Donald E. The taxonomic status of the "Meganthropus" cranium Sangiran 31 and the "Meganthropus" occipital fragment III. In: Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association, Vol 15 (1996)
(en) Delson, Eric (ed.) et al. Encyclopedia of Human Evolution and Prehistory. In: Garland Reference Library of the Humanities (deel. 1845). 2de ed. New York:2000. ISBN 0-203-00942-8. pp.835-836
(en) Kaifu, Yousuke et al. Hominid Mandibular Remains from Sangiran: 1952–1986 Collection. 10 Maart 2005, Wiley-Liss, Inc DOI: 10.1002/ajpa.10427
(en) Delson, Eric (ed.) et al. Encyclopedia of Human Evolution and Prehistory. In: Garland Reference Library of the Humanities (deel. 1845). 2de ed. New York:2000. ISBN 0-203-00942-8. pp. 183,836-837
(en) Durband, A.C. A re-examination of purported "Meganthropus" cranial fragments. In: Hominid Evolution III: Middle and Late Pleistocene Evolution. AAPA 73rd Annual Meeting Abstracts.. 26 april 2003

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] (en) Line, Pete.‘Giants’ in the land: an assessment of Gigantopithecus and Meganthropus. In: Journal of Creation 20(1):105–108. April 2006. Opmerking: Dit tijdschrift wordt onderhouden door aanhangers van beweging der creationisten.

[2] (en) Jacob T. 1981. Meganthropus, Pithecanthropus, and Homo sapiens in Indonesia: evidence and problems. Colloque Int CNRS Process Hominisation 599:81–84. 1981.

[3] (en) Kramer, A.,A critical analysis of claims for the existence of Southeast Asian australopithecines. In: Journal of Human Evolution 26:3–4, 1994

[4] (en) Tyler,Donald E. The taxonomic status of the "Meganthropus" cranium Sangiran 31 and the "Meganthropus" occipital fragment III. In: Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association, Vol 15 (1996)

[5] (en) Delson, Eric (ed.) et al. Encyclopedia of Human Evolution and Prehistory. In: Garland Reference Library of the Humanities (deel. 1845). 2de ed. New York:2000. ISBN 0-203-00942-8. pp.835-836

[6] (en) Kaifu, Yousuke et al. Hominid Mandibular Remains from Sangiran: 1952–1986 Collection. 10 Maart 2005, Wiley-Liss, Inc DOI: 10.1002/ajpa.10427

[7] (en) Delson, Eric (ed.) et al. Encyclopedia of Human Evolution and Prehistory. In: Garland Reference Library of the Humanities (deel. 1845). 2de ed. New York:2000. ISBN 0-203-00942-8. pp. 183,836-837

[8] (en) Durband, A.C. A re-examination of purported "Meganthropus" cranial fragments. In: Hominid Evolution III: Middle and Late Pleistocene Evolution. AAPA 73rd Annual Meeting Abstracts.. 26 april 2003