Hans Wiegel

De vader van Hans Wiegel was binnenhuisarchitect, bezat een meubelmakersbedrijf en was tevens aannemer.

Wiegel zat in Amsterdam op de openbare lagere Potgieterschool, vervolgens van 1953 tot 1959 op het Gemeentelijk Gymnasium in Hilversum, waar hij de B-richting volgde. Daarna studeerde hij van 1959 tot 1965 aan de Universiteit van Amsterdam enige maanden rechten en vervolgens politieke wetenschappen waarin hij zijn kandidaatsexamen behaalde. Hij was korte tijd lid van het Amsterdams Studentencorps (A.S.C.) bij het pas opgerichte dispuutgenootschap E.N.E.R.G.I.A. met als dispuutsnaam Wammes.

Hans Wiegel in 1968

Joop den Uyl en Hans Wiegel in de Tweede Kamer op 22 juni 1972.

Wiegel begon zijn politieke loopbaan als interim-penningmeester bij de Gooise JOVD, de jongerenorganisatie gelieerd aan de VVD, en stroomde binnen korte tijd door tot voorzitter van de afdeling 't Gooi. Na in 1965 landelijk voorzitter van de JOVD te zijn geworden, ging hij in 1967 voor de VVD naar de Tweede Kamer. Zijn politieke mentor in die tijd was de bekende VVD-senator Harm van Riel.

In 1971 bracht hij het tot voorman van de VVD en in 1972 was hij lijsttrekker voor de partij tijdens de Tweede Kamerverkiezingen. Hij werd bekend als een vurig bestrijder van het kabinet-Den Uyl dat hij onder andere verweet te veel geld uit te geven. Hij hield in de Tweede Kamer felle redevoeringen tegen toenmalig PvdA-premier Joop den Uyl.

In het eerste kabinet-Van Agt was Wiegel minister van Binnenlandse Zaken en vice-premier. Als minister was Wiegel onder meer verantwoordelijk voor wetten waarin zaken zoals het rechtstreeks kunnen kiezen van Nederlandse leden van het Europees Parlement, het instellen van de Nationale ombudsman en het verplicht stellen van een Gemeentelijk rampenplan werden geregeld.

Na zijn periode als minister, en een korte tijd in de Tweede Kamer, vertrok Wiegel uit de landelijke politiek om per 16 juni 1982 commissaris van de Koningin in de provincie Friesland te worden. Deze functie vervulde hij 12 jaar. Hij kreeg de bijnamen Het orakel uit Ljouwert (of Leeuwarden) en De grote ijsmeester.

In 1986 weigerde Wiegel, onder druk van de Friese Staten, een tijdelijke terugkeer naar Den Haag als minister van Binnenlandse Zaken in het eerste kabinet Lubbers, na de plotselinge dood van Koos Rietkerk. Ook in 1993 en 2002 heeft hij nog eens een rentree overwogen.

Nacht van Wiegel

Premier van de Nederlandse Antillen Boy Rozendal en Hans Wiegel tijdens een persconferentie op 26 januari 1978.

President van Kameroen Ahmadou Babatoura Ahidjo en Hans Wiegel bij het Catshuis op 5 juli 1979.

Van 1995 tot 2000 was Wiegel lid van de Eerste Kamer. Hij was in de nacht van 18 mei op 19 mei 1999 verantwoordelijk voor wat de Nacht van Wiegel is gaan heten toen hij tegen een wetsvoorstel voor een correctief referendum stemde (naar eigen zeggen zou op de achtergrond zijn vrouw hierin een beslissende invloed hebben gehad). Na een debat van 16 uur werd het op 19 mei, 1:30 uur 's nachts, in stemming gebracht. Alhoewel vooraf door velen werd gedacht dat het voorstel voldoende stemmen zou halen, bleek de tegenstem van Wiegel de nekslag. Wiegel was de enige overgebleven senator van vijf senatoren, die ook in 1997 tegen stemden en dreigden het referendum te verwerpen, die tegenstemde.[1] Dit leidde tot een korte kabinetscrisis van het tweede Paarse kabinet.

Hans Wiegel is tweemaal getrouwd geweest. Zijn eerste vrouw, Pien Frederiks (1954-1980), kwam in 1980 om het leven bij een auto-ongeluk.[4] Twee jaar later hertrouwde hij met Piens oudere zuster Marianne (1951-2005). In 2005 verongelukte ook zij door een auto-ongeval.[5]

• Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw (26 oktober 1981)
• Commandeur in de Orde van Oranje-Nassau (28 april 1989)
• Grootofficier in de Orde van Oranje-Nassau (20 januari 1994)
• Schipper in Orde van de Sneker Pan (5 augustus 1994)
• Erevoorzitter van de JOVD (27 februari 1999)

• Wiegel speelde de hoofdrol (in zwart-wit) in een VPRO-documentaire van Theo Uittenbogaard getiteld De heer met de pet (in kleur) tijdens de campagne voor de Provinciale Statenverkiezingen van 1974 geconcentreerd rond de apotheose in Roermond, met Jos van Rey in een bijrol.
• In een uitzending van het televisieprogramma De Wereld Draait Door kreeg Wiegel de lachers op zijn hand met zijn reactie op de vraag of hij nog ooit minister-president wilde worden: "Ik was de beste premier die Nederland nooit gehad heeft".
• Wiegel was politiek commentator en columnist voor de gratis krant De Pers.

Wikiquote heeft een of meer citaten van of over Hans Wiegel.

Zie de categorie Hans Wiegel van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

	Volkspartij voor Vrijheid en Democratie
Volksvertegenwoordigers en bestuurders: Eerste Kamerleden · Tweede Kamerleden · Europees Parlementsleden · bewindslieden Partijleider: Pieter Oud · Edzo Toxopeus · Molly Geertsema · Hans Wiegel · Ed Nijpels · Rudolf de Korte · Joris Voorhoeve · Frits Bolkestein · Hans Dijkstal · Gerrit Zalm · Jozias van Aartsen · Mark Rutte Partijorganisatie: partijvoorzitters · TeldersStichting · JOVD — Voorgangers: Partij van de Vrijheid · Comité-Oud