voeren

Nederlands
naamwoord van handeling
zelfstandig bijvoeglijk
voerenvoerend
voergevoerd
voering
Uitspraak
  • Geluid:  voeren    (hulp, bestand)
  • IPA: /ˈvurə(n)/
Woordafbreking
  • voe·ren
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘leiden, vervoeren’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1]
  1. doen varen cf. Duits: führen
  2. voer = bont?, cf. Engels: fur
  3. >voe(de)ren cf. Duits: Futter
  4. >voe(de)ren
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
voeren
voerde
gevoerd
zwak -d volledig

Werkwoord

voeren

  1. geleiden, ergens heen brengen
    • De gijzelaar werd geblinddoekt naar het schavot gevoerd. 
  2. kleding aan de binnenkant van een isolerende laag voorzien
    • Deze jas is met bont gevoerd. 
  2. (veeteelt) dieren te eten geven
    • Voer dat maar aan de varkens! 
  2. een kind eten in de mond stoppen
    • Het duurt uren om Jantje te voeren. 
Hyponiemen
   
Afgeleide begrippen
   
  • voerbiet
  • voerder
  • voerendaal
  • voergang
Vertalingen
    1. geleiden, ergens heen brengen   
    2. kleding aan de binnenkant van een isolerende laag voorzien   
    3. dieren te eten geven   
    4. een kind eten in de mond stoppen   

Werkwoord
vervoeging van
varen

voeren

  1. meervoud verleden tijd van varen
    • Wij voeren. 
    • Jullie voeren. 
    • Zij voeren. 

Zelfstandig naamwoord

voeren mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord voer

Gangbaarheid
  • Het woord voeren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "voeren" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.