interfix
Nederlands
Woordafbreking
- in·ter·fix
Woordherkomst en -opbouw
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | interfix | interfixen |
| verkleinwoord | interfixje | interfixjes |
Zelfstandig naamwoord
interfix o
- (taalkunde) een affix zonder eigen betekenis dat tussen twee delen van een samenstelling geplaatst wordt of tussen een naamwoord en een achtervoegsel.
- Door een interfix worden de twee delen van een woord op toepasselijke wijze met elkaar verbonden.
Verwante begrippen
- infix
- Voorbeelden:
- De -s- van aanhalingsteken: aanhaling + teken → aanhalingsteken.
- De -e- van achteloos acht + -loos → achteloos.
| Woorddelen in het Nederlands (nld) | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
toevoegsel
• voorvoegsel
• achtervoegsel
• invoegsel
• omvoegsel | |||||||||||
Gangbaarheid
- Het woord 'interfix' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.