-s-

Nederlands
Huidig
bestand
3.702
Uitspraak
  • IPA: /s/
Woordafbreking
  • -s-

Invoegsel

-s-

  1. een affix dat tussen twee delen van een samenstelling geplaatst wordt. Hierdoor worden de twee delen van een woord op toepasselijke wijze met elkaar verbonden. Het duidt op een bezitsrelatie en is historisch gezien verwant aan de genitief. De spelling kan die van de meervoudsvorm volgen, als er slechts één meervoudsvorm is. Wordt ook tussen-s genoemd.[1]
    • Bakker + room → bakkersroom. 
    • Beroep + ethiek → beroepsethiek. 
    • Rijkelui + zoontje → rijkeluiszoontje. 
Synoniemen

Verwijzingen
  1. Zie het Wikipedia-artikel


Deens
Huidig
bestand
120
Uitspraak
  • IPA: / ɛs /

Invoegsel

-s-

  1. -s-
  1. «ejendom + mægler → ejendomsmægler»
    huisagent


Duits
Huidig
bestand
33
Uitspraak
  • IPA: / ɛs /

Invoegsel

-s-

  1. -s-
  1. «Abfertigung + Halle → Abfertigungshalle»
    luchthaventerminal, vertrekhal


Engels
Huidig
bestand
1
Uitspraak
  • IPA: / ɛs /

Invoegsel

-s-

  1. -s-
  1. «spoke + man → spokesman»
    woordvoerder


IJslands
Huidig
bestand
2
Uitspraak
  • IPA: / ɛs /

Invoegsel

-s-

  1. -s-
  1. «arbeid + bluse → arbeidsbluse»
    werkblouse


Noors
Huidig
bestand
399
Uitspraak
  • IPA: / ɛs /

Invoegsel

-s-

  1. -s-
  1. «arbeid + bluse → arbeidsbluse»
    werkblouse


Nynorsk
Huidig
bestand
232
Uitspraak
  • IPA: / ɛs /

Invoegsel

-s-

  1. -s-
  1. «oppdrag + givar → oppdragsgivar»
    opdrachtgever, opdrachtgeefster
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.