circumfix

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • cir·cum·fix
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord circumfix circumfixen
verkleinwoord circumfixje circumfixjes

Zelfstandig naamwoord

circumfix o

  1. (taalkunde) een gebonden morfeem dat rondom, dus voor en achter, een ander woord geplaatst wordt om iets aan de betekenis toe te voegen. Ook discontinue affix genoemd
    • Berg + ge- -te → gebergte. 
    • Lopen + ge- -en → gelopen. 
Synoniemen
Hyperoniemen
Verwante begrippen
Woorddelen in het Nederlands (nld)

toevoegselvoorvoegselachtervoegselinvoegselomvoegsel
affixprefixsuffixinterfixcircumfix

Gangbaarheid

  • Het woord 'circumfix' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

Meer informatie

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.