collega

• Geluid:  collega    (hulp, bestand)
• IPA:
  • (Noord-Nederland): /kɔˈleχa/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /kɔˈleɣa/

• col·le·ga

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘ambtgenoot’ voor het eerst aangetroffen in 1643 [1]
• Afkomstig van het Latijnse woord collēga (een ambtgenoot). Samengesteld uit lēgāre (naar een ambassade sturen) met het voorvoegsel col- [2]

collega m

1. een persoon die voor hetzelfde bedrijf werkt.

1. • - Samen met mij werden er nog zes andere collega's ontslagen. 

1. • - Een op de drie werknemers heeft wel eens iets met een collega gehad, blijkt uit een onderzoek dat vacaturewebsite jobbird.com vorig jaar hield onder vijfhonderd respondenten. Volgens de enquête die uitzendbureau Unique elk jaar rond Valentijnsdag houdt, heeft zelfs tweederde van de werknemers wel eens wat met elkaar uitgespookt.[3] 

2. een vak- of ambtgenoot.

1. • - Een op de drie zorgverleners die een collega ziet disfunctioneren, doet daar niets aan. Zelfs als het welzijn van de patiënt in het geding is, trekt een deel van de artsen niet aan de bel. Dat blijkt uit een onderzoek van het Nijmeegse Radboudumc, zo meldt Trouw.[4] 

1. • - Wetenschappers feliciteerden hun collega met zijn uitvinding. 

• [1] medewerker
• [2] ambtgenoot, ambtsgenoot, ambtsgenote, vakbroeder, beroepsgenoot, beroepsgenote, confrère, confrater, vakgenoot

• conculega

• Het woord collega staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'collega' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /kolˈlɛɡa/

• col·le·ga

collega m/v

1. collega

• col·le·ga

• Afgeleid van het fictieve *collegere met het achtervoegsel -a. Dit is weer gevormd uit legĕre (verzamelen) met het voorvoegsel com-.

collēga m

1. ambtgenoot
2. kameraad, helper, deelgenoot

• collegium